Musimy porozmawiać o Kevinie

"Z nikim się nie spotykałam i bardzo rzadko wychodziłam z domu, bo Kevin wrzeszczał, co sprawiało, że w miejscach publicznych nie byliśmy mile widziani. Codziennie musiałam mierzyć się z purpurowym kłębkiem furii, przy okazji wmawiając sobie z całkowitym niezrozumieniem:
Powinnam to kochać".

Bardzo długo polowałam na tę książkę i stosunkowo długo ją czytałam, bo "Musimy porozmawiać o Kevinie" to historia, która uderzyła w moje czułe struny i utwierdziła w przekonaniu, że zajście w ciążę "bo tak wypada" to bardzo zły pomysł. Moje poglądy na temat macierzyństwa są dość kontrowersyjne, nawet w tych czasach. Uważam za normalne, że nie każda kobieta chce być matką (co nie czyni jej automatycznie złym, samolubnym człowiekiem), a przede wszystkim - nie każda powinna nią być. Autorka postanowiła zmierzyć się z tym tematem i uczyniła to w bezkompromisowy sposób. Całość historii przedstawiona jest jako listy Evy, która opowie nam ze szczegółami o swoim trudnym macierzyństwie.

Lektura "Musimy porozmawiać o Kevinie" zburzyła też moje mityczne przeświadczenie, że człowiek nie może urodzić się zły, że musi zajść jakikolwiek proces, żeby to zło w nim zakorzenić, najczęściej gdy jest już on w stanie odróżniać dobro od zła. Historia Kevina przekazuje coś innego - już jako niemowlę wykazywał on pewne anormalne, złośliwe cechy. Oczywiście patrzymy na świat oczami Evy, a zdanie jej męża na ten temat było zupełnie inne - Kevin w jego obecności zachowywał się jak ideał, czy w...

Książka zaintrygowała mnie opisem dlatego postanowiłam ją przeczytać. Początkowo lektura szła mi opornie, nie spodziewałam się powieści w formie listów,liczyłam,że będzie podzielona na rozdziały. Jednak im dalej zagłębiałam się w tę historię napięcie rosło.

Dla mnie Kevin to przykład dziecka,które jest wychowane na klasyczny pępek świata,żyjące w przekonaniu, że mu się wszystko należy a inni się nie liczą. Denerwował mnie też Franklin,który zawsze widział w synu chodzące niewiniątko a żonę zbywał stwierdzeniem,że przesadza.

Autorka nie staje po żadnej ze stron,daje za to wybór czytelnikom po której stronie by stanęli. Ja byłam po stronie Evy,chociaż macierzyństwo ją przerosło to jednak starała się nawiązać kontakt z synem i poświęcać mu swój czas,chociaż Kevin niespecjalnie to docenił.

Z listów Evy do męża można dowiedzieć się jak trudna była od początku relacja z synem ,kobieta analizuje czy były znaki ostrzegawcze świadczące o złym zachowaniu Kevina i czy można było temu zapobiec. Zakończenie mocne i ściskające za gardło, bo mimo,że spodziewałam się tego co zrobi Kevin to jednak finał wyobraziłam sobie inaczej. Książka zapada w pamięci,jestem ciekawa filmu na jej podstawie.

Tyle chciałoby się napisać! Niezwykle poruszająca lektura. Bolesna. Prawdziwa. Jedna z tych książek, które pozostają w pamięci na długo. Czytałam z zaciśniętym żołądkiem i nerwami napiętymi jak struny. Och, jak denerwowała mnie Eva - to jest postać 'uwierająca', ta kobieta drażni, irytuje i złości, choć przecież w tak wielu momentach odnajdywałam w niej siebie. Ale jej mąż! Może niektórzy nazwaliby go prostodusznym, dla mnie to po prostu ślepy głupiec, który za swoją naiwność zapłacił wysoką cenę. Przez większą część książki chciałam, żeby już się skończyła, żebym mogła ją zamknąć, odłożyć i postarać się zapomnieć... ale pod koniec z ociąganiem i drżeniem przewracałam kolejne strony zbliżające mnie do nieuniknionego końca. I muszę przyznać, że finał przerósł moje oczekiwania. Mogę tylko szczerze i gorąco POLECIĆ!!!

Kupno tej książki było bardzo pochopną decyzją. Zobaczyłem ją w księgarni, przeczytałem krótki opis z tyłu książki i wiedziałem, że muszę tę książkę przeczytać. Powieść ta jest bardzo trudna w odbiorze, dlatego należy się bardzo na niej skupić i niczym się nie rozpraszać. Autorka przedstawiła nam straszny obraz rodziny, w której nie tylko nie było miłości, ale także porozumienia w najprostszych sprawach między matką, a synem. Książka ta bardzo szokuje czytelnika, a zarazem stwarza wrażenie smutku, desperacji. Nie polecam osobom o słąbyc nerwach. Jak dla mnie jest to arcydzieło!

Jedna z lepszych książek jakie ostatnio przeczytałam. Doskonale napisana, trzymjąca w napięciu od początku do końca, dająca do myślenia. Literacki majstersztyk który szczerze polecam.

a mnie nie zachwyciła, niestety. męczyła mnie forma tej książki.