Opinia na temat książki Mszczuj

Jak to dobrze, że to już koniec! Jedyne czego nie można odmówić tej serii to tego, że rzeczywiście w znacznym stopniu przyczyniła się do promowania treści słowiańskich i sprawiła, że wiele osób zainteresowało się wierzeniami naszych przodków. Cała seria lekka, przyjemna, nawet nieco zabawna, ale bohaterzy to porażka. Już nawet nie wspominam o zidiociałej Gosi, bo jej tok rozumowania i postępowanie było inspirowane zachowaniem zwykłego osiedlowego kundla (bez obrazy dla psich przedstawicieli rasy mieszanej). Zero pomyślunku, ładowanie się w kłopoty i podejmowanie nieprzemyślanych decyzji to fundament tej serii. Trochę inaczej było z Jagą – ona wydawała się być ciut mniej irytująca bez obsesji na punkcie mężczyzn i panicznego strachu przed kleszczami. Natomiast zalążki sympatii, które miałam do tej postaci umarły ostatecznie podczas lektury „Mszczuja”. A co zraziło mnie do niej ostatecznie? Opisywanie Mszczuja jako idioty, pajaca itp. I to dosłownie. Uważam, że to była lekka przesada, przez co odejmuję kolejną gwiazdkę. Podobno wkrótce ma się ukazać kolejna książka z serii pt. „Swarożyc”, natomiast w tym momencie mówię pas i wysiadam z miszczukowej karuzeli słowiańskości.