Opinia na temat książki Motylek

Nie będę się pastwić nad autorką i jej „Motylkiem”, ani rozbierać powieści na części pierwsze, ale to całkowicie nie moja bajka i absolutna strata czasu. Po co to czytać, jeśli ani w aspekcie wydumanej fabuły, słabej intrygi, ani w sferze literackiej, czy przyjemności czytania - powieść mnie nie satysfakcjonuje. Bohaterowie też mi nie pasują - miałcy i papierowi, a opisywana rzeczywistość - niewiarygodna. Widział ktoś na przykład w Polsce małą wioskę, w której prężnie działa posterunek policji, a tam pięciu policjantów?
Kiedyś w ogóle nie czytałam polskich kryminałów, irracjonalnie wydawało mi się, że będą prymitywne i miałam złe doświadczenia. Ale trafiłam na Kuźmińskich, Krajewskiego, Siembiedę, Bednarka, czy ostatnio Kingę Wójcik i zaczęłam być pod wrażeniem polskiego współczesnego kryminału.
„Motylek” i Lipowa do nich niestety nie przystają. Według mnie jest słabo, w każdym aspekcie. Nie sądziłam, że to kiedykolwiek napiszę: to ja już wolę Chyłkę.

Powieść ma 600 stron, moim zdaniem wycięcie 300 wyszłoby jej na dobre. No chyba, że autorce bardziej zależało na stworzeniu rozbudowanej obyczajówki dla fanów „Domu nad Rozlewiskiem”. I dołożyła do tego kilka elementów kryminalnych, wziętych jakby z „Ojca Mateusza”.
Rozumiem tych, którym „Motylek” pasuje, każdy po literaturze oczekuje przecież czegoś innego.
Ja tego nie kupuję, więcej do Lipowa się nie wybieram.