Żyję w świecie, pozbawionym magii i cudów. W tym miejscu nie ma jasnowidzów ani zmiennokształtnych, nie przybędą ci na pomoc anioły ani chłopcy, obdarzeni ponadnaturalnymi mocami. W tym miejscu ludzie umierają, muzyka rozpada się i generalnie wszystko jest do dupy. Czasami rzeczywistość tak mocno przyciska mnie do ziemi, że dziwię się, jakim sposobem nadal jestem w stanie oderwać od niej stopy. Dwa i pół roku - tyle minęło od tragedii, która zamieniła Nastyę w cień samej siebie. Dziewczyna właśnie przeprowadziła się do innego miasta i chce za wszelką cenę ukryć swoją przeszłość. Nastya jest mistrzynią w trzymaniu ludzi na dystans. Ale jej plan działa tylko do momentu, w którym spotyka kogoś równie odizolowanego jak ona. Historia Josha nie jest tajemnicą. W wieku siedemnastu lat został zupełnie sam. Kiedy twoje imię wydaje się być synonimem śmierci, ludzie zazwyczaj dają ci święty spokój. Tylko Nastya przekracza niepisaną granicę i stara się za wszelką cenę poznać każdy aspekt jego życia. Gdy trudna przyjaźń powoli przeradza się w uczucie, Josh zaczyna się zastanawiać, czy kiedykolwiek pozna sekret dziewczyny - i czy w ogóle tego pragnie. Morze spokoju to poruszająca i pięknie napisana historia o samotnym chłopaku, kruchej emocjonalnie dziewczynie i cudzie drugiej szansy.
Morze Spokoju
Katja Millay
7.9
/10
Ocena 7.9 na 10 możliwych
Na podstawie 44 ocen kanapowiczów
Na podstawie 44 ocen kanapowiczów
/41127b4d1b5090c63bb71202b34e2c4c/n/morze-spokoju)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.9
/10
Ocena 7.9 na 10 możliwych
Na podstawie 44 ocen kanapowiczów
Na podstawie 44 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2014-03-19
ISBN: 978-83-7686-234-7, 9788376862347
Wydawnictwo: Jaguar
Kategoria:
Romans new adult
Stron: 456
Mamy 2 inne wydania tej książki
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Morze spokoju
31.10.2019
"Czasami łatwiej udawać, że wszystko jest w porządku niż zmierzyć się z faktem, że nic nie jest takie, jakie powinno, ale nic nie możesz z tym zrobić." Kocham wyszukiwać ciekawe cytaty w książkach, a Wy? Ten najlepiej oddaje całość książki i zawartą w nim tragedię. Zastanawialiście się kiedyś, jak czuje się człowiek osadzony w rzeczywistości, tak... Recenzja książki Morze Spokoju
@ZaczytanaMalwa
× 2
Morze Spokoju...
29.06.2023
„Gdybyśmy mieli lornetkę, mogłabym pokazać ci teraz Morze Spokoju – odpowiada, wyciągając rękę w stronę nieba. – Widzisz? Tam, na Księżycu. Trudno je stąd zobaczyć. [...] – To dlatego masz w swoim pokoju zdjęcie Księżyca? [...] – Nie. Powiesiłam to sobie, żeby przypominało mi, że to wszystko to jedna wielka ściema. Kiedyś myślałam, że brzmi to, ja... Recenzja książki Morze spokoju
@katexx91
× 1
"Morze Spokoju"
2.10.2019
Nastya Kashnikov rozpoczyna naukę w liceum. Od samego początku stara się unikać kontaktów z innymi rówieśnikami. Żyje rządzą zemsty. Pragnie, aby chłopak, który ją zniszczył i zabił, zapłacił za to. Do tej samej szkoły uczęszcza również Josh Bennett, który w wieku 17 lat jest na świecie zupełnie sam. Wszystkie najbliższe mu osoby odeszły. Jego imi... Recenzja książki Morze Spokoju
@wez_przeczytaj
× 1
Przeszłość nie musi warunkować przyszłości…
18.08.2014
Nastya dla innych jest buntowniczką. Świadczyć może o tym jej wyzywający styl ubierania się oraz fakt, że … dziewczyna nie mówi. Nie dlatego, iż nie potrafi, ale dlatego, że tego nie chce. Jednak to tylko maskarada na rzecz innych ludzi. Nie chce, aby ktokolwiek się do niej zbliżał, czy też o nią troszczył. Woli trzymać ich na dystans nawet, jeżeli... Recenzja książki Morze Spokoju
@tala86
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
@bea-ta
2019-12-07
6
/10
Przeczytane
przeczytane 2016
"Książki są jak towarzystwo, które sobie człowiek dobiera." A ja lubię bardzo różnorodne towarzystwo. I czas wakacyjny sprzyja nowym znajomościom:). Moja najnowsza znajomość to „Morze spokoju” Katji Millay. To wciągająca, pełna różnorodnych emocji opowieść o nastolatkach, którzy doświadczyli ogromu zła… Hm… Mimo, że cieszę się z tej znajomości, to euforia nie przysłoniła mi słabszych, moim zdaniem, elementów. Zaliczam do nich:
- nierówność prowadzenia opowieści: momentami wyraźnie słabsza, z wrażeniem lepienia zdań na siłę, jakby pisał je ktoś inny,
- kroczenie przez autorkę bezpieczną ścieżką modnych ostatnio historii, bez prób wyjścia poza schemat,
- chwilami mało wiarygodną psychologicznie postać głównej bohaterki,
- sztuczność w wysiłkach stworzenia luzackiego chamstwa u młodzieżowych bohaterów,
- powielanie swoich pomysłów na określenia sytuacji, emocji itp.,
- przewidywalność akcji,
- okładka sugerująca znacznie gorszą zawartość:),
- literówki. Niestety dość liczne.
Zaś do niewątpliwych plusów tej książki zaliczam:
- lekkie pióro autorki sprawiające, że trudno oderwać się od lektury,
- duże fragmenty opowiadane pięknym językiem,
- kilka fajnych spostrzeżeń, przemyśleń, porównań,
- poruszenie ważnych, niecodziennych tematów.
Choć minusy przewyższają ilościowo plusy, to te drugie są zdecydowanie większego kalibru i przeważają szalę w stronę dobrej książki. I choć treść tej książki do lekkich nie należy, to jej ...
- nierówność prowadzenia opowieści: momentami wyraźnie słabsza, z wrażeniem lepienia zdań na siłę, jakby pisał je ktoś inny,
- kroczenie przez autorkę bezpieczną ścieżką modnych ostatnio historii, bez prób wyjścia poza schemat,
- chwilami mało wiarygodną psychologicznie postać głównej bohaterki,
- sztuczność w wysiłkach stworzenia luzackiego chamstwa u młodzieżowych bohaterów,
- powielanie swoich pomysłów na określenia sytuacji, emocji itp.,
- przewidywalność akcji,
- okładka sugerująca znacznie gorszą zawartość:),
- literówki. Niestety dość liczne.
Zaś do niewątpliwych plusów tej książki zaliczam:
- lekkie pióro autorki sprawiające, że trudno oderwać się od lektury,
- duże fragmenty opowiadane pięknym językiem,
- kilka fajnych spostrzeżeń, przemyśleń, porównań,
- poruszenie ważnych, niecodziennych tematów.
Choć minusy przewyższają ilościowo plusy, to te drugie są zdecydowanie większego kalibru i przeważają szalę w stronę dobrej książki. I choć treść tej książki do lekkich nie należy, to jej ...
× 6
|
link
|
@katala
2019-11-18
8
/10
Przeczytane
Młodość ma swoje prawa
Tym razem, nie będę chwalić jak wszyscy. Nie dlatego, że tej książce się nie należy, ale dlatego, że padło tak wiele słów, dobrych, chwalących, wywyższających spośród innych książek o podobnej tematyce, że moim zdaniem nie ma sensu ich powtarzanie.
Miast tego, też nie odkrywając nie wiadomo czego powiem, że cenię tę książkę za przekonanie mnie do rzeczy, których generalnie nie lubię. W sumie jeszcze niedawno, gdyby ktoś powiedział mi, że nie oburzę się na zachowanie bohaterki miażdżącej bohatera, a potem bohatera w łóżku z panienką od seksu li tylko, to zdziwiłabym się. Powiedziałabym, że dopuszczam, bo w sumie wiele dopuszczam, ale proszę mnie przekonać. I tak, myślę, że Millay to się udało. Choć było to bolące dla mnie jako czytelnika, jestem w stanie powiedzieć, że bardzo potrzebne bohaterom. Nie było w tym, tak lubianego motywu autorskiego dręczenia, aby czytelnik mógł mocniej współczuć. To co bohaterowie sobie uczynili, choć pewnie emocjonalne i bezmyślnie, okazało się dla nich właściwe. Odpowiedni wstrząs, aby móc się otrząsnąć. Odpowiedni sposób na przekazanie.
Czy coś mi się nie spodobało? W zasadzie nie, choć miałam problem z milczeniem bohaterki. Coś mi tutaj nie pasowało. Trochę ciężko uwierzyć mi, aby po tak długim milczeniu nie doszło do pewnych zaburzeń mowy, tylko, że to już pytanie do fachowców w tej materii. Ale to już chyba bardziej na zasadzie czepiania się i szukania dziury w całym.
To dobra i wartościowa książka. Uniwersalna i tematycznie, i e...
Miast tego, też nie odkrywając nie wiadomo czego powiem, że cenię tę książkę za przekonanie mnie do rzeczy, których generalnie nie lubię. W sumie jeszcze niedawno, gdyby ktoś powiedział mi, że nie oburzę się na zachowanie bohaterki miażdżącej bohatera, a potem bohatera w łóżku z panienką od seksu li tylko, to zdziwiłabym się. Powiedziałabym, że dopuszczam, bo w sumie wiele dopuszczam, ale proszę mnie przekonać. I tak, myślę, że Millay to się udało. Choć było to bolące dla mnie jako czytelnika, jestem w stanie powiedzieć, że bardzo potrzebne bohaterom. Nie było w tym, tak lubianego motywu autorskiego dręczenia, aby czytelnik mógł mocniej współczuć. To co bohaterowie sobie uczynili, choć pewnie emocjonalne i bezmyślnie, okazało się dla nich właściwe. Odpowiedni wstrząs, aby móc się otrząsnąć. Odpowiedni sposób na przekazanie.
Czy coś mi się nie spodobało? W zasadzie nie, choć miałam problem z milczeniem bohaterki. Coś mi tutaj nie pasowało. Trochę ciężko uwierzyć mi, aby po tak długim milczeniu nie doszło do pewnych zaburzeń mowy, tylko, że to już pytanie do fachowców w tej materii. Ale to już chyba bardziej na zasadzie czepiania się i szukania dziury w całym.
To dobra i wartościowa książka. Uniwersalna i tematycznie, i e...
× 1
|
link
|
Przeczytane
Nastya jest byłą pianistką, która po wypadku postanawia zmienić szkołę. Nie szuka przyjaciół, a jej zachowanie i ubiór wręcz ma odpychać od siebie potencjalnych znajomych. Jej jedynym celem jest zemsta. Josh z kolei jest znany z tego, że wszyscy, których kocha odchodzą. Mając siedemnaście lat zostaje sam na świecie. Niby dwie różne historie. Niby dwójka różnych ludzi, ale czy na pewno?
Oceniłabym książkę wyżej, gdyby nie masa ciągłego tekstu i przemyśleń bohaterów, które w większości przypadków mówiły jedno i to samo. Strasznie przeciągało to całą akcję i po prostu nużyło.
Nie polubiłam głównej bohaterki. Jej wieczne użalanie się nad sobą i autodestrukcyjne zachowanie działało mi na nerwy. Jest dla mnie jedną z najgorszych bohaterek, z jakimi miałam do czynienia. Josha polubiłam, choć co on widział w Nastii to nie wiem…
Całość mogłaby mieć z 200 stron mniej. Miałam czasem wrażenie jakby dla autorki liczyła się zasada im więcej tym lepiej. Niestety u niej to się nie sprawdziło. Mimo wszystko polubiłam wątek z garażem Josha i to jak w nim pracowali i rozmawiali. Do tej lektury już nie wrócę, choć jeśli autorka wyda jakąś książkę to z czystej ciekawości się z nią zapoznam.
|
link
|
@natalii.1008.1
2021-03-05
Przeczytane
Przepiękna!
Takie powinny być książki dla młodzieży, chociaż ta jest dla wszystkich.
Przepełniona smutkiem dwojga nastolatków zranionych przez życie. O ich uczuciach, próbą poradzenia sobie z krzywdami jakie ich spotkały, jednocześnie urocza i prawdziwa historia.
Żałuję, że tak długo zbierałam się do tej książki. Jest cudna, chociaż przepełniona smutkiem, doszłam do wniosku, że lubię smutne historie, są przez to prawdziwsze.
|
link
|
@Monika_Bocwinska
2019-06-26
8
/10
Przeczytane
Książka naprawdę dobra... 😳
.
Przyznam szczerze, że trochę mną wstrząsnęła. Wzbudza bardzo dużo emocji.
.
Porywa, wzrusza, momentami irytuje, ale w całej okazałości piękna.
.
Ta historia jest po prostu niezwykła i ciężko będzie o niej zapomnieć.
.
Przyznam szczerze, że trochę mną wstrząsnęła. Wzbudza bardzo dużo emocji.
.
Porywa, wzrusza, momentami irytuje, ale w całej okazałości piękna.
.
Ta historia jest po prostu niezwykła i ciężko będzie o niej zapomnieć.
|
link
|
@coconut
2015-11-04
8
/10
Przeczytane
Całkiem ciekawa i przyjemna młodzieżówka. Nic niezwykłego, ale czyta się łatwo i szybko.
|
link
|
Przeczytane
@katexx91
2023-06-29
8
/10
KA
@kasiula.kjk
2023-06-09
8
/10
Przeczytane
@Monika_Bocwinska
2023-04-28
8
/10
@Asane
2023-03-12
5
/10
Przeczytane
@She_is_a_book_freak
2022-04-22
9
/10
Przeczytane
POSIADANE
PRZECZYTANE
@Nataliaaa
2021-02-16
9
/10
Przeczytane
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
O nie! Książka Morze Spokoju. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
