Moje drzewko pomarańczowe

„Moje drzewko pomarańczowe” to historia o małym, pięcioletnim chłopcu Zeze - dziecku bardzo inteligentnym, który pomimo swojego bardzo młodego wieku dużo wie o życiu . Poznał już co znaczy głód, bieda, smutek i cierpienie.

Czy można być dorosłym mając pięć lat?

Chłopiec jest wrażliwy i szalony oraz jak każde dziecko raz bywa łobuziakiem, innym razem aniołem. Mały Zézé stara się rozumieć problemy swojego bezrobotnego ojca i oczekiwania maleńkiego brata, ale jego potrzeb nie dostrzega prawie nikt. Pięciolatek na całe dnie znika z domu, ale jeśli ma ze sobą skrzyneczkę pucybuta, nikt go nawet nie szuka, nie zastanawia się gdzie jest - przecież idzie do pracy. Przez ruchliwą ulicę przeprowadza go czasem dziewięcioletni brat, jeśli akurat ma wolny czas, jeśli nie - maluch musi radzić sobie sam.
Zézé jest dzieckiem bitym i poniżanym. Nie dzieje się tak z braku miłości, a raczej z powodu tego, że dorośli nie radzą sobie z własnymi problemami. Jego ojciec załamał się psychicznie z powodu utraty pracy, matka pada ze zmęczenia, a siostry musiały rzucić szkołę dla wykonywania zajęć domowych (prania, prasowania). Jedynie jedna z sióstr i młodszy braciszek okazują mu trochę uczucia. W szkole Zézé pilnie się uczy i uwielbia swoją nauczycielkę. Chłopiec jest zbyt dojrzały jak na swój wiek, nie ma przyjaciół wśród rówieśników, ponieważ szuka ich wśród dorosłych, a emerytowany wujek Edmundo jest jego autorytetem. Zézé tak bardzo chciałby być do niego podobny, nosić musz...

Książka budzi skojarzenie z małym księciem. Historia nie łatwego życia opowiedziana przez 5 letniego, odważnego, wrażliwego, mądrego i nieco trudnego chłopca. Polecam zwłaszcza rodzicom, bo tak łatwo zapomnieć że dzieci mają tak głębokie dusze.

Podtytuł tej książki to "Historia chłopca, który pewnego dnia zrozumiał, czym jest ból...". Prosta opowieść o dorastaniu, dziecku i dorosłym, przywołująca na myśl te chwile, w których samemu się zrozumiało.

Jak dla mnie jest mało ciekawa. Nie przeczytałam całej, zmęczyłam do połowy i odłożyłam. Nie lubię zostawiać książek nie przeczytanych, ale może przy następnym podejściu...

ksiazka zasluguje na 6, ale tutaj jest wybor ocen tylko od 1 do 5. piekna i wzruszajaca historia malego biednego chlopca. lapie za serce nie pozostawiajac nikogo niewzruszonym na losy Zeze.konczylam czytac w autobusie, plakalam ale jakos nie zwracalam uwagi na ludzi wkolo. hmm, to chyba samo ze siebie mowi, jak wzruszajaca jest ta ksiazka.

ja w poczekalni w lekarza.. wzruszająca..i taka piękna..dotykają mnie takie historie... a łzy same się pojawiają..to dobrze..bo oczyszczające..prawdziwa.to ważne.

to jest chyba jedna z najlepszych książek jakie czytalam przy tej ksiązce nie jeden raz może popłynąc łza. ksiązka o życiu małego chłopca. polecam

Bardzo, bardzo wzruszająca i prawdziwa opowieść. Do zastanowienia się nad życiem. Nie mogłam się oderwać. Świetna.

Wspaniała książka, która z pewnością jest w stanie poruszyć każdego i każdemu dać do myślenia . Serdecznie polecam

Prawdziwie wzruszająca, piękna opowieść o przyjaźni, biedzie i bezradności. Świat widziany oczami dziecka.

Spodziewałam się czegoś więcej, po przeczytaniu niektórych recenzji, aczkolwiek nie była zła.

Kurcze, recenzja naprawde mnie zaciekawiła. Zabiorę się do czytania w najbliższym czasie ^^

Jedna z najpiękniejszy, najsmutniejszy i najbardziej wzruszających historii jakie czytałam.

Wzruszająca książka. Kilka razy miałam łzy w oczach... Eh... Chyba się starzeje ;)