Paryż, centrum sztuki europejskiej, lata 1900-1918. Modernizm i awangarda, rodzenie się nowych prądów artystycznych, nowych sposobów widzenia sztuki i myślenia o niej. Artyści, którzy inspirują następne generacje: Matisse, Derain, Braąue, Duchamp, Boccioni, Kandinsfey, Brancusi, Chagall, Archipenko i bulwersujący wciąż swymi koncepcjami Picasso. Krytycy-poeci, kolekcjonerzy i marszandzi im towarzyszący: Apollinaire, Salmon, Pound, Roger Fry, Kahnweiler, Kramaf, Aksenow. Ich opis i ocena propozycji „nowych" ujawnia fenomen uniwersalizacji sztuki, odkrycie kultur Afryki, Oceanii, Dalekiego Wschodu i proces decentralizacji życia artystycznego. W Paryżu twórców cudzoziemców liczy się już na setki, a Ameryka jawi się jako nowa szansa dla modernistów z całej Europy. O tych zdarzeniach, ludziach i wyobraźni krytycznej mówi książka Elżbiety Grabskiej.