Młot na czarownice. Malleus Maleficarum.

Kiedy czytałem pierwsze prace na temat polowań na czarownice, autorzy ciągle wspominali o jednym tytule. Czasem było to w postaci cytatu, częściej jednak jako odnośnik jako podstawowego źródła. Takie gloryfikowanie zewsząd owego tytułu, powodowało, że powoli, nawet go nie znając, stawałem go na najwyższym piedestale. To musi być coś, skoro wszyscy o tym wspominają i opierają swoje prace - myślałem.

Ale czym jest "Młot na czarownice"? To praca niemieckich, dominikańskich inkwizytorów, którzy stworzyli niejaki kodeks, który pomaga rozpoznać groźne działania oraz ich złowrogie konsekwencje. A te często kierowane były przeciw urodzajnym plonom, zwierzętom w gospodarstwie domowym czy zdrowiu i życiu ich właścicieli. Przypadków jest mnóstwo, a przy tym wytycznych jak je rozpoznać. W oryginale, praca dominikanów liczy ponad tysiąc stron i jest napisana w ciężkim języku prawniczym. Tutaj, mamy do dyspozycji przekład bardziej przyjazny dla języka ale jednocześnie mocno okrojony.

Zraził mnie jeszcze jeden fakt. Często rozdziały rozpoczynają się od zdań typu "W pewnym mieście...", "Pewna kobieta...", "Pewnego razu...". Jeśli to praca, czy jak już wspomniałem - kodeks - który jest drogowskazem, źródłem dla wielu innych książek, to chciałbym by w jego treści choć odrobinę znalazły się konkretne dla tego tematu fakty, a nie jedynie powierzchowne liźnięcie.

"Młot na czarownice. Malleus Maleficarum" to wielki tytuł w temacie polowań na czarownice, który rozpis...

Co do wydania - szkoda, że tej trzeciej części nie dodano. Tekst niby staropolski, ale nie miałam trudności z czytaniem, ot, taki tekst, jakbym słuchała biblii. Brakuje mi czegoś w rodzaju glosariusza - jeśli chodzi o przypisy do nazwisk to spoko, ale w tekście są słowa, które wymagają wytłumaczenia. A jego nie ma.

Co do fabuły - jacy zaślepieni wiarą ludzie potrafią być głupi. Hipokryci, bo niby czarownice mogą szkodzić, ale tylko za pozwoleniem boskim, tak, to same z siebie, a i nawet z pomocą szatania, nic nie mogą zrobić. Więc ja rozumiem, że to nie czarownice, a bóg jest zły, bo na to pozwala (ale to już herezja). Wszystko zło świata od czarownic pochodzi.
I te historie, gdzie źli ludzie są strzeżeni i nie wytyka im się, że np. gościu jest rozbójnikiem i grabi biednych, ale jako że znak krzyża robi przed grabieżą, to złym człowiekiem nie jest. albo panna, która za namową baby idzie na górę do pokoju, gdzie czekają na nią nieznajomi młodzieńcy. No albo biskup, co ma kochankę, albo ojciec, który na stos posłał żonę i córkę i jeszcze gnoja chwalą. Naprawdę, Inkwizycja była najgorszym, co się mogło kobietom przytrafić (do czasu).

Moja książka numer 1 od bardzo dawna...
Nie mogłam uwierzyć że ludzie kiedyś mogli tak myśleć i praktykować tak chore wierenia a zaraz potem włączam polskie wiadomości i wracam na ziemie, gdzie dociera do mnie ciemnota człowieka.
Czytałam wiele o współczesnych seryjnych mordercach a czytając tą książkę, choć bardzo cienką, to przyznam że zaciskałam zęby wiele razy i bolała mnie każda część ciała na samą myśl że ponad 500lat temu taki los mógł czekać również i mnie. Sama tematyka czarownic nie jest już dla mnie jakoś bardzo fascynująca ale autentyczność zrobiła całą robotę, którą oczekiwałam.