Opinia na temat książki Miłość z widokiem na morze

Lubicie czasem przeczytać jakieś opowiadanie? Ja uwielbiam. Owszem, niektórzy zarzucają, że w ich przypadku nim się czytelnik przywiąże do bohaterów to historia już dobiega końca, ale czasem wolę właśnie krótsze historie. Niekiedy robię tak, że czytam je pojedynczo, dawkując sobie każdego dnia to inną historię, a niekiedy czytam na raz ich kilka. Tą antologię pokochałam z całego serca tym bardziej, ponieważ jej akcja rozgrywa się nad morzem, a to miejsce darzą niezwykłą sympatią. Książkę otrzymałam dzięki Booktourowi, który zorganizowała @ksiazkowy_raj_asi. Z racji tego, że jestem totalną romantyczką tym jeszcze bardziej nie mogłam się doczekać, kiedy otrzymam wreszcie tę książkę. Jestem tą antologią zauroczona. Owszem, niektóre opowiadania podobały mi się bardziej, inne mniej, jednak każde z nich miało w sobie coś oryginalnego, coś, co sprawiało, że dana historia stawała się niezwykła. Na niektórych z nich nawet uroniłam jedną czy dwie łezki, a rzadko mi się to zdarza. Które opowiadania mi się najbardziej podobały? “Pokój z widokiem na morze” Nataszy Sochy okazało się historią na czasie. Dwójka zakochanych w sobie niegdyś osób, gdzieś po drodze się zagubiła i to miał być właśnie ostatni ich wspólny wyjazd. Ostatnia deska ratunku małżeństwa, to chyba najlepiej oddaje całość tego opowiadania. Niezwykle ciepła opowieść o tym, że nigdy nie wiadomo, kiedy zakochamy się na nowo. “Wyjątkowo zimny maj” autorstwa Magdaleny Witkiewicz to zabawna historia z morzem w tle. Kto to słyszał, żeby w maju już lecieć z rana nad wodę i moczyć w jej lodowatych odmętach nogi? A właśnie to połączy dwójkę nieznajomych i wywoła w ich sercach istny żar. “Guaguanco” Magdy Knedler było opowiadaniem w moim odczuciu nieco gorszym od tych pierwszych. Nie polubiłam za bardzo bohaterów, ale spodobał mi się sam pomysł na fabułę. Dlatego ciężko mi ocenić tak do końca, czy ta historia była fajna czy jednak nie. “Przygoda” Agnieszki Krawczyk to zaś historia bardzo życiowa. Dość szybko doszłam do wniosku, że coś takiego mogłoby mnie spotkać w prawdziwym życiu. I jak z początku bardzo nie polubiłam głównej bohaterki, tak na sam koniec doskonale zrozumiałe jej motywy postępowania. “Chwila zapomnienia” Ilony Gołębiewskiej to opowieść o poszukiwaniu siebie, o próbie złączenia dwóch serc, a także o tym, że dość często zdarza nam się czuć samotnymi, nawet jeżeli jesteśmy w z pozoru szczęśliwych związkach. “Pomiędzy kartkami książek” Agnieszki Lingas-Łoniewskiej to historia bibliotekarki i pewnego tajemniczego mężczyzny. Bohaterka naczytała się sporo romansów, a od tego już granica cienka do marzeń o ukochanym z rodem z tego typu lektur. Czy uda się jej odnaleźć szczęście w życiu? Zwłaszcza, kiedy wyjdzie na jaw, że obiekt jej westchnień coś przed nią ukrywa… “To, co najważniejsze” Katarzyny Misiołek to niezwykle ciepła opowieść o dwójce osób, które zapomniały o tym, czym jest szacunek do towarzysza życia. To również historia o marzeniach, które czasem naprawdę się spełniają, zwłaszcza wtedy, kiedy spodziewamy się tego najmniej. Ostatnie opowiadanie w tej antologii, ale nie mniej ważne nosi tytuł “Jak dzień i noc” i jest autorstwa Małgorzaty Wardy. To właśnie ono najbardziej mnie wzruszyło. Opowiada o pięknej przyjaźni, która czasem napotyka poważne przeszkody. Ale kiedy jest prawdziwa potrafi wszystko przezwyciężyć. Wracając do pierwotnego pytania, które z tych historii najbardziej mi przypadły do serca to szczerze mówiąc nie potrafiłabym wskazać konkretnego tytułu. Wszystkie z nich zasługują na wysoką ocenę, wszystkie z nich są piękne, wzruszające, a także dające nadzieję na to, że kiedyś gdzieś czeka na nas prawdziwa miłość. Odnajdzie nas ona, kiedy damy jej wolną rękę, nie będziemy robić nic na siłę i cierpliwie poczekamy na rozwój wydarzeń.