Miłość pisana brajlem

Dni z życia Victora wyglądały tak samo – zdobywanie niezbyt dobrych ocen w szkole, rozmowy ze swoim kolegą i dyskusje z tatą o mechanice samochodów. Zmienia się to, gdy zaczyna przyjaźnić się z Marie, koleżanką z klasy. Chociaż dzieli ich wszystko to bardzo siebie wzajemnie potrzebują. Co takiego ukrywa młoda wiolonczelistka? Czy zdołają ukryć przed światem jej tajemnicę wystarczająco długo?
Liczyłam na to, że będzie to kolejna dobra książka, ale niestety tym razem się zawiodłam.
Po pierwsze, bohaterowie. Brakowało mi w nich głębi. Niby nie było ich wielu, ale żaden się nie wyróżniał. Miałam wrażenie, że wszyscy mieli tylko jedną cechę, ale i tak nie była ona wyraźna, po prostu była. Wszyscy byli nijacy.
Po drugie, styl pisania autora. Nie przypadł mi on do gustu. Miałam wrażenie, że autor chciał uchwycić tok myślowy bohatera. Chciał pokazać, że każdy myśli o jednym, potem o drugim, o trzecim i tak dalej, że nie myślimy zbyt długo o jednej rzeczy. Jednak wyszło to tak, że zdania wydawały się urwane w połowie. Przez to często się gubiłam w trakcie czytania.
Kolejna rzecz – sama historia. Była ona dość ciekawa. No ale jest jedno ale. A nawet dwa. Pierwszym jest sposób jej poprowadzenia pozostawia wiele do życzenia. Momentami działo się tyle, co nic. Innym razem miałam wrażenie, że brakuje kilku kartek, bo akcja przeskoczyła od razu do przodu. Brakowało rozwinięcia niektórych wątków, przez co były dziury w fabule. A drugie „ale” to małe prawdopodobieństwo pr...

Ta słodko - gorzka historia zaczyna się od kłopotów z matematyką. Victor jest typowym młodym nastolatkiem z problemamy w szkole i jednym przyjacielem, genialnym szacownym Egipcjaninem. Chłopiec czuje, że jest głupszy od kolegów w klasie i przyjmuje to z dużą pokorą i nawet zrozumieniem. Wszystko się zmienia gdy w matematyce nauczycielka prosi by dosiadł się do Marie, dziewczynka postanawia mu pomóc zrozumieć algebrę, ale również świat muzyki i sztuki.

Na początku napisałam, że to słodko - gorzka historia. Trochę naiwna, urocza, a z drugiej strony pokazująca problem, który nawet wśród dużo dojrzalszych bohaterów mógł zmienić wszystko. W sumie już tytuł spojleruje nam z czym muszą zmierzyć się Victor i Marie, ale to nie jest książka o tylko o chorobie. Jest to powieść pełna przyjaźni, humoru, poświęcenia i empatii. Nie jest to dramat, bo autor skupił się na pokazaniu, że mimo przeciwności warto dążyć do celu, bo sama droga do marzeń jest czymś wartościowym.

Jest to książka, którą mogę polecić każdemu. Począwszy od równolatków bohaterów, 13-latków, po starszą młodzież i dorosłych. Język jest prosty, ale bardzo prawdziwy, realny i adekwatny do wieku. Ale wraz z dorastaniem bohaterów, zmienia się i dojrzewa. Jest to bardzo wartościowa pozycja, która uczy, że pomaganie jest ważne i satysfakcjonujące, a nagrodą jest szczęście drugiej osoby.