Porzucona przez męża dla młodej Azerki, Irina Iwanowna Gusko mieszka z dwojgiem dzieci w Baku i marzy o wielkiej miłości. Zakochuje się z wzajemnością w spotkanym przez przypadek Kamalu, muzułmaninie, który wkrótce żeni się z dziewczyną wybraną mu przez matkę i ukrywa ten fakt przed ukochaną Iriną. Bohaterka odkrywa niezwykle dla niej bolesną prawdę i postanawia wyjechać z niebezpiecznego już wówczas Baku - wybucha wojna o Karabach - do syna do Moskwy. Zła passa trwa nadal: nieporozumienia z synową, bezrobotny syn, bieda w rodzinie córki zmuszają Irinę do przeniesienia się do obozu dla uchodźców - ma do tego prawo jako uciekinierka z Baku. Jej tułaczka kończy się, kiedy spotyka Annę - lekarkę, dla której staje się ni to kucharką, ni to służącą, ni to damą do towarzystwa. Przypadek sprawia, że wkrótce w Moskwie zjawia się Kamal... Kobiety odnajdują siebie i swoje losy w pisanych z prostotą i lekkością fabułach znanej i bardzo poczytnej w byłym ZSRR Tokariewej. Jej twórczość przenika tradycja rodzimej literatury i filmu, których wielkim tematem jest potęga sentymentu. We "Własnej prawdzie", oprócz historii miłosnej, odnotowuje - jakby mimochodem - historię rozpadu radzieckiego imperium widzianą oczyma zwykłego człowieka.