Miłość głupca

Kto wychowuje, albo raczej hoduje zabawkę, może się stać sam zabawką.
Książka jest porównywana do „Lolita” Nabokova i „Pigmaliona” Shwa . Ja bym ją jeszcze porównała do historii pana Swanna z „ W stronę Swanna” Prousta. Temat więc przewija się przez literaturę. Ale czy nadal jest aktualny?
Nie lubię głupich bohaterów. Takim jest właśnie Tanizaki, człowiek z olbrzymią ilością kompleksów, bez wyobraźni, nie znoszący zmian, bojący się kobiet, a właściwie nie umiejący nawiązać relacji z ludźmi. Ponieważ nie ma szans na znalezienie sobie żony bierze z ulicy młodą dziewczynkę i hoduje ją na swoją żonę. Zamyka ją w złotej klatce i staje się jego zabawką. Trudno się dziwić, że gdy dorasta pragnie się wyrwać z tej złotej klatki. Naomi jest normalną kobietą, która pragnie żyć, czerpać radość z życia i zaczyna stawiać swoje warunki. Jak ta potyczka między głównymi bohaterami się skończy? Czy ten związek doprowadził do upadku Tanizaki, a może coś zyskał.
Frapujący portret psychologiczny mężczyzny, który nie radzi sobie ze swoimi emocjami. Autor poddaje wiwisekcji uczucia bohatera, a także jego wybory i zachowania. Ponieważ narratorem jest Tanizaki widzimy Naomi tylko jego oczyma. Czy widać tu upadek tradycyjnych japońskich wartości? Na pewno ciekawe jest zachłyśnięcie się amerykańską kulturą. Książka jednak nie jest nudną, gdyż dzięki Naomi akcja jest wartka i pełna zaskakujących zwrotów.

Polecam, nie tylko miłośnikom prozy japońskiej.