Książka stanowi przede wszystkim pionierskie i systematyczne omówienie procesu reform polskiego systemu szkolnictwa wyższego, prezentujące nie tylko jego ewolucję po roku 1989, ale także jego historię od samego zarania II Rzeczypospolitej. Obraz tego okresu okazuje się niezwykle ciekawy i daje też doskonały kontekst do spojrzenia na opisane w pracy przemiany pola szkolnictwa wyższego w okresie Polski Ludowej. We wszystkich analizowanych przez autora epokach państwo okazuje się kluczowym graczem, którego rola zmienia się jednak często nieoczekiwanie. Analizując uważnie te przemiany, autor wniósł tym samym znaczący wkład w rozwój badań nad politykami publicznymi w Polsce. Jego ujęcie ma jednocześnie niezwykle istotny walor uwzględnienia kontekstu międzynarodowego, w szczególności mechanizmów integracji polskiego systemu szkolnictwa wyższego w ramach rozwijającej się dynamicznie globalnej sieci koordynacji systemów edukacji uniwersyteckiej na świecie. Czyni to omawianą pracę niezwykle wartościową lekturą nie tylko dla wszystkich zainteresowanych polskim szkolnictwem wyższym, ale także dla badaczy polityk publicznych, procesów globalizacji czy też elit intelektualnych. Z recenzji dr. hab. Tomasza Zaryckiego, prof. UW