Autorka analizuje dziennik prowadzony przez Bobkowskiego w Paryżu w latach 1940-1944 na różnych płaszczyznach. Stara się dociec, skąd czerpał on prawdziwe informacje dotyczące działań wojennych, starannie ukrywane przez hitlerowców. Wykazuje, że jego przewidywania i diagnozy polityczne były w dużej mierze trafne. Przeprowadza paralelę rzeczywistości okupowanej Francji i Polski. Na koniec autorka bada Szkice piórkiem pod względem stylu i kompozycji, gdzie odkrywa równowagę między opisem wydarzeń politycznych a fascynacją życiem codziennym.