Publikowany po raz pierwszy tak obszerny, trzytomowy zbiór pism Kantora o malarstwie i teatrze raz jeszcze uzmysławia, jak istotna dla tego artysty była potrzeba językowego dyskursu w jego własnym świecie podporządkowanym przecież wartościom wizualnym. Jak dużą wagę przykładał on do intelektualnego aspektu swej twórczości.