Książka podejmuje ważny i dotychczas nieuporządkowany, a w pev.v__ fragmentach słabo rozpoznany badawczo, problem określania cech, właściwości, kompetencji menedżerów na początku dwudziestego pierwszego wieku i systemów profesjonalnej edukacji menedżerskiej w Polsce. Odwołując się do różnych koncepcji teoretycznych z wielu dyscyplin naukowych, w tym zwłaszcza sięgając do szeroko rozumianych nauk o zarządzaniu, socjologii, prawa, nauk politycznych oraz różnych orientacji metodologicznych (głównie z obszaru nauk o zarządzaniu), w monografii przedstawiono autorską koncepcję definiowania menedżera. Przyjęcie szerokiej perspektywy badawczej pozwoliło autorce na zaakcentowanie wielowymiaro-wości badanego zjawiska, zidentyfikowanie go w skali mikro i makro, w organizacji i społeczeństwie, analizowanie go z różnych perspektyw i w różnych aspektach. W tym sensie można powiedzieć, że praca ma wręcz pionierski charakter w Polsce. Książkę uważam za dojrzałą, o dużych walorach naukowych, teori znawczych, wnoszącą nowe wątki do wiedzy na temat menedżerów i ich fesjonalnej edukacji menedżerskiej w Polsce, porządkującą bałagan terminc logiczny, a tym samym wnoszącą wkład metodologiczny. Praca ma też istotny walor aplikacyjny, użytkowy dla szkół menedżerskich i tych, które chcą nimi zostać. Może służyć także instytucjom kontrolnym, takim jak KRASP, PAKA, NIK w ich pracy nad podnoszeniem efektywności kształcenia menedżerów w Polsce. z recenzji prof. dr. hab. Zbigniewa Dworzec