Maszyna szczęścia

Szczęście – tak trudne do zdefiniowania, tak ulotne i tak kapryśne. Jego pozyskanie to indywidualna kwestia, w końcu różne rzeczy sprawiają nam radość, a czasem nawet sami nie wiemy, co mogłoby poprawić nasze życie. Gdyby istniało coś, co pomogłoby w tym zakresie... Firma Apricity znalazła na to rozwiązanie. Zaprojektowała specjalną maszynę, która po pobraniu próbki DNA może opracować szczegółowy zakres punktów do wypełnienia, umożliwiających osiągnięcie szczęścia. Pearl pracuje dla Apricity już wiele lat i przyzwyczaiła się do czasem absurdalnych, ale jednak zawsze sprawdzonych wyników. Tylko wielka szkoda, że jej własny syn nie chce przeprowadzić testu. Choć może to i lepiej, może wynik okazałby się zbyt niepokojący dla niego i dla samej Pearl?

„Napisz swoją książkę”, „Codziennie głaszcz kota”, „Powiedz komuś, że go kochasz” – ciekawe, czy którekolwiek z tych haseł znalazłoby się na moim teście Apricity. A może wynik byłby zupełnie inny i okazałoby się, że rzeczy, na które przedtem nie zwracałam najmniejszej uwagi, to mój prawdziwy przepis na szczęście? Nie da się ukryć, że Katie Williams miała świetny pomysł na książkę; przeniesienie czytelnika do futurystycznych czasów, w których rozwój technologii pozwala na naukowe opracowanie modelu poprawiającego samopoczucie, to niezwykle ciekawy zabieg. Wielka szkoda zatem, że na interesującym koncepcie się skończyło, bo wykonanie powieści niemal doszczętnie zmarnowało tkwiący w nim potencjał.

Zaczyna się bardzo do...