/95cf74f97ff8d835f6b4acb918592c33/n/martwe-kobiety)
„Książka Anny Terék z jednej strony ukazuje sprzeczności i nierówności ludzkiej egzystencji, na które nie ma antidotum, z drugiej zaś oferuje katharsis. (…) Martwe kobiety to tom, który zabija swoje bohaterki, pokazuje jak umierają, ale możliwość odkupienia i katharsis kryje się właśnie w tym, że opowieść o śmierci i wyartykułowanie żałoby – językiem powściągliwym, pozbawionym patosu i ornamentyki, ale zarazem szczerym do bólu – ma uzdrawiającą moc”.
„Martwe kobiety to wstrząsająca lektura, która pochłania czytelnika i na długo pozostaje w pamięci. Wiersze Terék nie dają się zaklasyfikować do żadnego z nurtów współczesnej poezji”.
„Terék wybiera swoją własną, indywidualną formę wyrazu, (…) dzięki której jest w stanie w poetycki sposób przedstawić morze cierpienia, nie tracąc przy tym na autentyczności”.
„Martwe kobiety to wiersze pełne okrucieństwa i skrajnych emocji, które jednocześnie pozostają powściągliwe w swej formie, nie żebrają o współczucie, ani nie domagają się zemsty. To jedna z największych zalet tych wierszy”.
„Poezja Terék rozrywa czytelnika na kawałki, które ciężko jest później na nowo poskładać”.
***
Anna Terék, ur. 1984 r. w Bačkiej Topoli w byłej Jugosławii (okręg Wojwodina). Węgierska poetka i dramatopisarka młodego pokolenia. Dotychczas wydała cztery tomy poetyckie: Usta rozerwane w uśmiechu (Mosolyszakadás, 2007 r.), Ulica Duna (Duna utca, 2011 r.), Martwe Kobiety (Halott nők, 2017 r.) i Plecami do słońca (Háttal a napnak, 2020 r.). Terék opublikowała też zbiór dramatów pt. Wesele w Wojwodinie (Vajdasági lakodalom, 2016 r.). Tom Martwe kobiety zdobył na Węgrzech uznanie krytyki i rzesze czytelników. Terék została laureatką wielu prestiżowych nagród, jak choćby nagrody im. Jánosa Sziveriego (2018) oraz nagrody im. Gézy Csátha (2019). Jej wiersze zostały przetłumaczone na język niemiecki, hiszpański, rumuński, chorwacki, serbski, czeski, turecki i polski. Na co dzień pracuje jako psycholożka dziecięca w Budapeszcie.
„Martwe kobiety to wstrząsająca lektura, która pochłania czytelnika i na długo pozostaje w pamięci. Wiersze Terék nie dają się zaklasyfikować do żadnego z nurtów współczesnej poezji”.
„Terék wybiera swoją własną, indywidualną formę wyrazu, (…) dzięki której jest w stanie w poetycki sposób przedstawić morze cierpienia, nie tracąc przy tym na autentyczności”.
„Martwe kobiety to wiersze pełne okrucieństwa i skrajnych emocji, które jednocześnie pozostają powściągliwe w swej formie, nie żebrają o współczucie, ani nie domagają się zemsty. To jedna z największych zalet tych wierszy”.
„Poezja Terék rozrywa czytelnika na kawałki, które ciężko jest później na nowo poskładać”.
***
Anna Terék, ur. 1984 r. w Bačkiej Topoli w byłej Jugosławii (okręg Wojwodina). Węgierska poetka i dramatopisarka młodego pokolenia. Dotychczas wydała cztery tomy poetyckie: Usta rozerwane w uśmiechu (Mosolyszakadás, 2007 r.), Ulica Duna (Duna utca, 2011 r.), Martwe Kobiety (Halott nők, 2017 r.) i Plecami do słońca (Háttal a napnak, 2020 r.). Terék opublikowała też zbiór dramatów pt. Wesele w Wojwodinie (Vajdasági lakodalom, 2016 r.). Tom Martwe kobiety zdobył na Węgrzech uznanie krytyki i rzesze czytelników. Terék została laureatką wielu prestiżowych nagród, jak choćby nagrody im. Jánosa Sziveriego (2018) oraz nagrody im. Gézy Csátha (2019). Jej wiersze zostały przetłumaczone na język niemiecki, hiszpański, rumuński, chorwacki, serbski, czeski, turecki i polski. Na co dzień pracuje jako psycholożka dziecięca w Budapeszcie.
