„Ale człowiek, pełen pychy człowiek, Obdarzony potęgą niewielką i dość krótkotrwałą, Najbardziej nieświadom tego, O czym najmocniej bywa przekonany – Niepomny swej kruchej jak szkło istoty, Niczym gniewna małpa tak dziwne Na oczach niebios popełnia wybryki, Iż zmusza do płaczu nawet anioły.” (str. 40) Bardzo interesująca powieść i nie-powieść.... Recenzja książki Małpa i Duch