Opinia na temat książki Małe Licho i anioł z kamienia

- Dżen topry, fitam fszyskich. - jak by to powiedział nowy bohater tej części Bazyl, grająca na cymbałkach koza z wadą wymowy.

Co tu pisać, skoro to trzeba po prostu przeczytać. Milutko jest, cieplutko na sercu, rozczulająco, zabawnie i zaskakująco. Kto nie czytał pierwszej części - ten gapa. Niech szybko nadrobi (koniecznie po kolei trzeba czytać) i sięga po „ … anioła z kamienia”.
Tym razem Bożek: pół chłopczyk, pół widmo, pół glut, wyjeżdża na przymusowe wakacje do najdziwniejszego domu pod słońcem, nie licząc oczywiście swojego własnego. Jego anioł stróż, a zarazem największy przyjaciel - zbudowane w 90% z miłości i 10% z kataru Małe Licho w kolorowych bamboszkach, zostaje w domu.
Bożkowi towarzyszy anioł stróż wypożyczony- Tsadkiel, który trafił do tytułu książki, dzięki niemu chłopiec i czytelnicy odbiorą lekcję empatii, a Bożek wyruszy na kolejną ratunkową eskapadę, jak zwykle niewiarygodną. „Bo tak jak w życiu dorosłych były Sprawy, Których Dzieci Nie Zrozumieją, tak też w życiu dzieci, aniołów i czortów zdarzały się Przygody, w Które Trudno Uwierzyć Dorosłym.”

Powjeszcz jeszt fszpanjała, po prosztu fszpanjała. Poleczam.