Mądrze się bawię, dobrze się uczę

Dzieci niepełnosprawne ruchowo są najczęściej pełnosprawne umysłowo, a więc nie w niepełnosprawności leży źródło ich problemów w szkole. A więc w czym? Problem polega w metodzie, jaką są one przygotowywane do nauki szkolnej. Ponieważ każde z nich ma inne potrzeby, stosuje się wiele terapii, jednak nie zawsze skutecznie. Aneta Jegier proponuje nie nową metodę, a kilka ćwiczeń, które powinny uzupełnić terapię i pozwolić na harmonijny rozwój dziecka. Zdaje się przy tym, że jej główną zasadą było „dla każdego coś dobrego”, a więc prowadzone i opisywane przez siebie zajęcia i ćwiczenia dostosowywała ona do poziomu dziecka. To sprawia, że książka ma charakter otwarty, nie prezentuje sztywnych zasad, bo takowych nie ma. Wskazuje natomiast pewien kierunek postępowania z dziećmi niesprawnymi ruchowo. Autorka oparła się na dziełach konstruktywistów: J. Piageta, J.S. Brunera, F. Affolter. Przybliża krótko ich teorie. Tłumaczy, dlaczego się nimi wspiera. Przybliża też powody niepełnosprawności dzieci oraz krótko charakteryzuje najbardziej popularne metody rehabilitacji. Jest to książka niezmiernie ważna, polecana szczególnie pedagogom, ale też rodzicom, którzy chcieli by lepiej pracować i bardziej skutecznie pomagać swoim dzieciom.