Opinia na temat książki Maame

Starając się wejść do skóry głównej postaci powiedziałabym: mam rodzinę, ale jestem sama. Za młode życie z mamą będąc dorosłą osobą, poznaję świat bez niej, z ojcem przy boku. Gdy mówię do niego ,,tato", on akurat rozmawia ze swoją zmarłą siostrą patrząc w pusty kąt. Jest chory, a przy nim usycham i ja. Kiedy proszę brata o pomoc, zawsze ma dla mnie taką samą śpiewkę; nie pomoże, nie ma czasu, nie ma pieniędzy. Sama pracuję po to, by wyżywić ojca, opłacić dom, odłożyć na nagły wydatek i ... pomimo moich dwudziestu pięciu lat zapomniałam jak to jest być kochaną. Jestem potrzebna do zaspakajania potrzeb swojej rodziny. Nie mam czasu na miłość, nie spotykam się z nikim, zwyczajnie utknęłam we własnym domu i ojcem, który każdego dnia przemienia się w dziecko. Jedyne czego chcę, to tylko tego, żeby ludzie przestali czegoś ode mnie chcieć. Nadszedł jednak dzień, który wszystko zmienił. To wtedy miałam się dowiedzieć jak to jest być człowiekiem młodym. To wtedy ujrzałam, że znacznie odbiegam od reszty. Mam na imię Maame. Poznajcie moją historię...

To przepiękna opowieść, która pokazuje jak szybko już jako dziecko główna postać musiała dorosnąć. Nikt nie przejmował się nią, gdyż wiedzieli, że ze wszystkim sobie poradzi, zajmie się domem i całą organizacją życia pozostałych domowników. Mamy też opis jej brata, który im bardziej zwracali na niego uwagę, tym więcej problemów im sprawiał. Jej mama musiała wyjechać i tak naprawdę od wtedy świat głównej postaci stanął na głowie. Autorka nie zrobiła męczennicy z tej dziewczyny, tylko opisywała prawdę niczego nie koloryzując. Czytamy tutaj o rozmowach w jej pracy, ze znajomymi i każdy zauważa, że nie zachowuje się na swoje lata. Zwracają jej uwagę na to, że jeszcze nie poznała życia, a już wpadła w prozę, gdzie radość zrobiła sobie wolne. To właśnie później zobaczy świat, który ją omijał. A my na każdym kroku będziemy się wzruszali. To idealna lektura do zobaczenia jak ciężko może być innym ludziom. Bywają chodzącą zbieraniną sekretów i wstydu, który spychają w głąb siebie. To idealna lektura by docenić to, co posiadamy.