Opinia na temat książki Love-hate, hate-love

Śmierć ich rodzeństwa sprawia, że „wrogowie” muszą zaopiekować się swoimi chrześniakami i z dnia na dzień zmienić swoje życie. Pomysł na historię fajny, jednak reszta dla mnie kompletnie się posypała. Bohaterowie przez 13 lat nie potrafili wyjaśnić sobie swoich pretensji, doszli do własnych wniosków będąc nastolatkami i rzucało to światło na całe ich dotychczasowe dorosłe życie. On przez nią poszedł do wojska, by zapomnieć, ona przez niego żyła skrzywdzona, w celibacie, potajemnie kochając go nadal całym sercem. Fajnie zostały tu pokazane diametralnie różne relacje dzieci-rodzice i to jak mocno ich postępowanie może wpłynąć na całe życie ludzi, których mieli wychować. Poza tym wydarzenia są zdecydowanie przekombinowane. Mamy ogromny bagaż z przeszłości, mamy bogactwo, mamy stalking, mamy porwanie, które tak naprawdę wyskakuje jak przysłowiowy filip z konopii, mamy nawet krótki epizod jakby były wojskowy był niemal ukrytym gangsterem. Za dużo, za mocno, a nie skupiamy się tu w ogóle na żałobie tych ludzi, którzy stracili swoje rodzeństwo z dnia na dzień. Uczucia głównych bohaterów nie do końca są przekonywujące, wszystko jest jakby szarpane, oboje mimo że dorośli zachowują się jak niestabilni emocjonalnie, kompletnie nie potrafią ze sobą rozmawiać. Z uwagi na ciągłe dziwne wydarzenia, które dzieją się wokół nie ma już miejsca na dobry opis uczucia, które odkurza się wraz z czasem, który spędzają razem. Mogło być pięknie, a wyszła historia napakowana mnóstwem akcji i dziwnych rozwiązań bez skupienia się na tym, co najważniejsze- uczuciach, emocjach i relacji obojga bohaterów. Uwielbiam autorkę za gangsterów, jednak ten styl pisania nie pasuje mi do tego typu książek jak Love-Hate, Hate-Love.