Londyn

Każdy kto choć raz był w Londynie bez wahania przyzna, że jest to miasto wyjątkowe. Z jednej strony tętni nowoczesnością, z drugiej zachwyca tradycją. Jest na wskroś angielskie ale i przepełnione multikulturalną mieszaniną. Zdaje się być tyglem, w którym mieszają się style, historie, zdarzenia. Dlatego oczywistym jest, że i sama opowieść o Londynie musi mieć rozmach, niezwykłość oraz zapierać dech w piersi. I to wszystko zawarł Edward Rutherford w swojej kolejnej powieści, której głównym bohaterem jest to właśnie miasto.

Autor sięga głęboko by rozpocząć opowieść, cofając się aż do czasów rzymskich. To wtedy zaczynają się dzieje kilku rodzin, których historię będziemy śledzić przez kilkanaście stuleci. Z ich perspektywy obserwujemy narodziny miasta, kształtowanie się gildii kupieckich, powstawanie teatru Szekspira, rozłam na kościół katolicki i anglikański, a potem kolejno kształtowanie się tego wszystkiego co stanowi o angielskości. Autor skupia się na postaciach i z ich perspektywy prezentuje następujące zmiany i rozwój miasta. Ale to miasto tak naprawdę wpływa na ludzi. Gdy jest w rozkwicie zachwyca, przeobraża się, upada, powstaje nowe lepsze, po to by potem przytłaczać, szkodzić ale mimo wszystko być miejscem, które nie chce się opuszczać i które staje się miejscem do życia.

O ile w ,,Nowym Jorku" autor za główny punkt odniesienia przyjął rozwój handlu i giełdy, to tutaj takim wyznacznikiem jest powstanie kościoła anglikańskiego i to jak moralność puryta...

Edwarda Rutherfurda poznałem całkiem niedawno zagłębiając się w lekturze jego powieści"Nowy Jork". Jednego można być pewnym-autor ten uwielbia monumentalne dzieła i prawie każda jego książka to potężne tomiszcze, które trudno udźwignąć. Jednak to tylko problem z wielkością, do treści nie mam żadnych zastrzeżeń. Oby każdy pisarz potrafił tworzyć tak obszerne publikacje, nie pozostawiając jednocześnie miejsca na nudę czy zwątpienie, w to co czytamy.
Z tym większą ciekawością sięgnąłem po kolejną jego powieść, równie gargantuiczną jak"Nowy Jork".

"Londyn", bo taki tytuł ma ta książka, to olbrzymie kompendium wiedzy. Nie bójmy się tego słowa. Być może te ponad dwa tysiące lat historii, zawarte w tej opowieści, wyda się komuś za dużo. Ale tak nie jest. Na tych stronach poznajemy losy kilku rodów, które żyją obok siebie, kochają i nienawidzą, a w tle- jak w kalejdoskopie przewija się historia nie tyle miasta, a ludzi, którzy to miasta tworzą. To trzeba przeczytać.

Znakomita, to za mało powiedziane. Autor ma niesamowicie lekkie pióro i mimo olbrzymiej objętości, ani na chwilę nie poczułem, że tracę wątek, czy gubię się w gąszczu faktów. Wszystko jest podane przejrzyści i klarownie. Ani się człowiek nie spostrzeże, a już jest na ostatniej stronie. Co więcej, pozostaje się jeszcze długo pod wpływem przeczytanej historii. Polecam szczerze, czekam na kolejną powieść tego autora z niecierpliwością. Oczywiście chodzi mi o polskie wydanie.