Lata mroku

Fabuła monotonna. Dla wytrwałych czytelników, chcących prześledzić na przykładzie rodziny bohaterów zachowane tradycje japońskie, jakie w latach 70-tych minionego wieku celebrowało się w społeczeństwie. Jednocześnie prezentowana rodzina nie należy do szczególnie tradycyjnego modelu. O ile Akiko po zamążpójściu zostaje wykreślona z rejestru swojej biologicznej rodziny i przypisana do rodu męża, o tyle nie pełni w domu jedynie tradycyjnej roli żony - gospodyni domowej. Jest mężatką pracującą, co należy wówczas do rzadkości, jednak daje jej wolność i możliwość spełnienia. Oczywiście to ma swoje konsekwencje, jest obarczona większa ilością obowiązków, tych zawodowych, jak i domowych, w których nikt jej nie pomaga.
"Lata mroku" to powieść o tradycjach japońskiego społeczeństwa, które zaczyna się starzeć, co było zauważalne już w latach 70-tych i to zostaje podkreślone przez Autorkę. Odpowiedzialność jaka ciąży na dzieciach za stan schorowanych, często zrzędliwych starszych ludzi, którym i ciało, i pamięć odmawia posłuszeństwa. A bohaterka, synowa Shigezo, poprzez sprawowanie opieki nad coraz bardziej zniedołężniałym człowiekiem zaczyna jakby nagle doświadczać wokół siebie więcej starości, czy to podczas rozmów ze współpracownikami czy sąsiadami, którzy zmagają się z podobną prozą życia. Wniosek jest zaskakujący: zauważamy jakieś zjawisko dopiero, gdy ona dotyka nas samych.

Mimo wszystko ciekawe spojrzenie na trudny temat. I choć rozgrywający się w innej przestrzeni ku...