Celem niniejszej pracy jest przedstawienie roli i miejsca, jaką w pierwszym, powojennym tzw. „przejściowym”, okresie działalności obozu narodowego stanowiła kwestia żydowska w odniesieniu do sytuacji na ziemiach polskich, na podstawie krytycznej analizy treści tygodnika „Myśl Narodowa”. Zagadnienie stosunku jego publicystyki wobec problematyki żydowskiej na świecie wykracza, jak sądzę, poza ramy niniejszej pracy, z racji odrębnego traktowania tego zjawiska przez samych autorów tygodnika, którzy główną energię i zainteresowanie, wraz z daleko idącymi postulatami, kierowali w stronę mniejszości żydowskiej zamieszkującej ziemie polskie. Zagadnienie żydowskie w kontekście międzynarodowym traktowali marginalnie i wyłącznie jako wsparcie swojego stosunku po Żydów w Polsce, nie czyniąc z niego argumentu podstawowego.<BR> <BR> fragment wstępu