Książka jest próbą opowiedzenia o sposobach doświadczania i porządkowania świata w kulturze magicznej. Głównym celem jaki przyświecał autorowi, było uchwycenie zasad określających wizję świata w kulturze tradycyjnej. Autor wybrał takie zjawiska, przedmioty, postacie, których kulturowe znaczenie jest najbogatsze, ale też ukazuje ogólniejsze zasady nadawania znaczeń. Uważa, że struktury myślenia magicznego wciąż jeszcze w pewnym stopniu określają naszą codzienność, a usytuowane w sztuce, literaturze, obyczajowości są kluczem do zrozumienia kultury i jej historii. Wykorzystuje materiały z zakresu historii kultury, obyczajów, religioznawstwa, antropologii, folklorystyki. W największym stopniu sięga do materiału słowiańskiego, następnie basenu Morza Śródziemnego, wreszcie – choć w mniejszym stopniu – kultur egzotycznych.