(Z recenzji prof. R. Stobieckiego) Pracę cechuje oryginalność koncepcji, szerokość horyzontów problemowych oraz świadomie stosowane podejście interdyscyplinarne. Tematem jest audiowizualny przekaz, który jest nową formą naszego ,,radzenia sobie z przeszłością". Zdaniem Autora, wspomniane zjawisko audiowizualności stało się dla współczesnych społeczeństw ,,dominującym sposobem komunikacji i orientacji we współczesnej kulturze". Na gruncie polskiej refleksji metodologicznej rozprawa ma charakter pionierski i w dużym stopniu odkrywczy. Jej drugim zasadnicznym walorem jest obecna w rozważaniach perspektywa interdyscyplinarna, będąca ciekawą próbą połączenia studium z zakresu teorii historii, historii historiografii i refleksji metodologicznej.