Opinia na temat książki Ktoś z nas powrócił

Nie spodziewałam się, że ta historia może mieć swój dalszy ciąg. I nawet na początku mamy ładne przypomnienie wydarzeń z części pierwszej i drugiej. Następnie wchodzimy we wsteczne sprawy, kiedy to ktoś zauważa jak inna osoba nie do końca była z nami szczera. To są drobne gesty w które zostajemy wtajemniczeni, jednak to właśnie one są takim punktem na który również później będziemy zwracali uwagę. Tajemnic jest tu całkiem sporo i ma je każdy bohater. Nie zawsze można zauważyć, że coś się dzieje, gdyż zwyczajnie w pewnym momencie akcja się urywa i przechodzimy dalej w kolejną problematykę. Co ciekawe, zdarzały się uniki odpowiedzi we wcześniejszych tomach i to właśnie tutaj w tobie trzecim i ostatnim poznaliśmy na nie odpowiedzi. Ciekawe było to, że kiedy ktoś tu zniknął, to reszta to wyczuwała. Miałam wtedy mieszane myśli, bo oznaczało to, że albo pisarka tak ułożyła, albo ktoś zawsze w coś był uwikłany. Na szczęście później wychodziło to na jaw. Pomimo tego, że w każdym tomie w cokolwiek zamieszana była jedną osoba, to oni jako paczka starali się wspólnie funkcjonować. Oczywiście zdarzały się też momenty, że coś przed sobą ukrywali, ale to tylko dlatego, że wcześniej ta właśnie osoba w czymś zawiniła. Jak widać ktokolwiek, kto zamieścił ogłoszenie o nowej grze dobrze wiedział, że bez zaginięć się nie obejdzie. Jak sądzicie, kogo będzie tyczyło ostrzeżenie? Kto pierwszy z nich się ulotni? Bardzo lubię książki psychologiczne i ta właśnie do takich należy. Nie jest tutaj dużo napięć ani dramatyzmów, gdyż autorka skupiła się na tajemnicach i rzeczach do odkrycia. Momentami nie byłam pewna kto się wypowiada, ale później zauważyłam, że było to zrobione specjalnie. W ten sposób nie mogliśmy podejrzewać konkretnych osób. Aż podziw mnie bierze dla niej, że sama ze wszystkimi nadążyła. Teraz po części trzeciej widzę wyraźniej, że seria jest dobrze zaplanowana, nie można jej przewidzieć i została stworzona po to, by namieszać nam w głowach oraz zapewnić, że nigdy nikogo nie powinniśmy być pewni. Nawet siebie;-)
Podejrzewam, że osoby poniżej trzydziestki docenią ją najbardziej:-)