Księga zakazanych rozkoszy

W klasztorze, siedzibie burdelu dochodzi do kolejnego mordu, co prowadzi do przerażenia nie tylko wśród jego mieszkanek ale i klientów. Jednocześnie trwa proces nad Johannem Gutenbergiem, któremu zarzuca się świętokradztwo poprzez kopiowanie i sprzedawanie świętych ksiąg.
 Dostajemy opisy rytualnych mszy na wzór tych z Babilonii, bowiem klasztor jest wierny dawnej tradycji przyjmując nie tyle klientów co swoich wyznawców. Oczywiście odprawiane obrzędy mają na celu spełnienie rytuałów intymnych, najpierw grupowych potem indywidualnych. Najstarsza z nierządnic przekazuje arkana zmysłowych uciech - tu szerokie opisy co i jak - jednak tylko nieliczne z nich posiądą wiedzę jaką skrywa Księga zakazanych rozkoszy.
 Drugiemu wątkowi jest podporządkowana niemal cała ta opowieść, a męczące tyrady oskarżyciela w procesie przeciw Gutenbergowi to kolejne ciągnące się rozdziały ukazujące jedynie erudycje urzędnika, bo nie wnoszące specjalnie nic nowego do sprawy. Rozwlekłe wywodu są tu podstawową kwestią obrazującą opowieść Andahaziego. Wpleciono w nie wspomnienia przysłuchującego się Gutenberga, który wraca pamięcią do postaci ojca, jego pracy w mennicy, tego co go uczył i własnego zaangażowania w pracę. A sam opis mennicy i wybijania monet to szeroki i męczący rys historyczny, chyba że jest się zamiłowanym numizmatykiem. W ogóle znajdziemy tu multum faktów historycznych dokumentowanych przypisami. I mimo iż Gutenberg zapisał się w dziejach jako ten, który zrewolucjonizował ...