Księga morza

Książki opisujące w reporterskim stylu jakieś niezwykłe wydarzenia, czy interesujących ludzi, jest całkiem sporo. Jednak niekiedy jest problemem uniknięcie przez twórcę takiej pozycji, podawania tylko suchych faktów, a z takiej książki-przyznajmy to, nie ma żadnej radości. Mając to na uwadze, staram się nie sięgać po reportaże w ogóle, albo jeszcze rzadziej.

Na szczęście i tu, zdarzają się wydania, od których trudno się oderwać i aż szkoda nam, gdy dochodzimy do ostatniej strony. Taką pozycją, co zdradzę na początku mojej opinii jest"Księga morza, czyli jak złowić rekina giganta, z małego pontonu, na wielkim oceanie, o każdej porze roku". Przyznać trzeba, że już sam tytuł dostarcza nam lektury na 5 minut.

A co możemy znaleźć na stronicach tejże opowieści, jak już przedrzemy się przez tytuł? Ano niezwykle ciekawą i napisaną lekkim stylem opowieść o morzu. Po prostu tylko tyle, a może aż tyle. Autor snuje swoja opowieść, wplatając w nią mnóstwo anegdot, ciekawostek, odniesień do hitów filmowych m.innymi do "Gwiezdnych Wojen" i o wiele więcej. Oczywiście głównym motywem jest tutaj polowanie na morskiego potwora. Można by rzec"Kilku ludzi w łódce, nie licząc wielkiej ryby".

Słowem podsumowania, że cała ta książka jest niezwykle ciekawym, a przede wszystkim autentycznym wywodem o wyprawie kilku ludzi. Myślę, że nagrody, które ta publikacja zdobywa, zdobyła, są jak najbardziej na miejscu. Z tego miejsca polecam, zachęcam do lektury.

Teoretycznie "Księga morza..." jest opowieścią o połowie rekina polarnego, jednego z dziwniejszych rekinów, zarówno z zachowania jak i wyglądu. Teoretycznie, ponieważ autor wplata różne mniej (rzadko) lub bardziej (bardzo często) ciekawe dygresje.
Historia norweskich badań mórz i oceanów oraz rybołówstwa i wielorybnictwa w pigułce. Piękne opisy surowej przyrody. Zwrócenie uwagi na to, że nie jesteśmy sami na Ziemi i niektóre procesy owszem, są odwracalne, ale trwają tysiące lat.
Mamy również skrótowo (ale bardzo ciekawie) przedstawiony rys geologiczny dziejów naszej planety. Jest miejsce na wymienienie i omówienie wielkich wymierań. Autor przedstawia nam również bogaty świat terenów odpływowych.
I wiele, wiele innych ciekawych rzeczy.
Mimo wielu wtrętów "ekologicznych", autorowi nie przeszkadza wywalenie podziurawionych worków z krowimi flakami na dno morza jako zanęty na rekina...
Sam połów zajmuje naprawdę niewiele miejsca. Jeżeli ktoś się spodziewał "Starego człowieka..." Hemingwaya - to nie ta książka. Słyszałem też porównania do "Trzech panów w łódce..." J.K. Jerome. Nie tędy droga. Humoru w tej książce jak na lekarstwo, chociaż dominuje ton pogodny.
Przeczytać można. Książka z rodzaju dobrych, choć nie bardzo dobrych.

Książkę czyta się lekko i przyjemnie pomimo dużej ilości wiedzy i fachowych terminów z zakresu rybołówstwa i oceanografii w niej zawartych (irytują przypisy na końcu książki, bo jest ich ponad 100 i autor zmusza do częstego zaglądania tam, ale to drobiazg).
Historia polowania na rekina polarnego, jest dla autora pretekstem do opowiedzenia o wodzie na Ziemi jako takiej i jest to opowieść niezwykle wciągająca i pouczająca, przeplata się ze wspomnieniami autora z lat młodości, spędzonych na dalekiej północy Norwegii, z dużą ilością anegdot i ciekawych przemyśleń (brawo dla tłumaczki, bo czyta się to świetnie i bardzo płynnie, co w przypadku tłumaczenia powieści Skandynawskich wcale nie jest regułą).
Podsumowując, książka idealna na wakacje, do przeczytania na plaży, nad brzegiem morza, lub jeziora czy innego zbiornika wodnego - klimat gwarantowany :)
P.S Książka jest świetnie wydana, brawo WL!