Książka bez obrazków

Jak z Waszym podejściem do czytania dla dzieci? Czy zawsze muszą to być obrazki i bajkowe światy?

Książka jest dość minimalistyczna, jednak pokazuje treść, która jest ważna. Jesteśmy tutaj postawieni przez autora do przeczytania szeregu śmiesznych zdań jak i odgłosów, których raczej nie używamy na codzień. Jest również użyte słowo 'głupi' pewnie znajdą się przeciwnicy, bo jak dane określenie może występować w książce dla dzieci? A może. 😊 Nie ma w tym nic złego, moim zdaniem jest to nieuniknione i dzieci prędzej czy później będą używać tego wyrazu.

Książka jest bardzo zabawna, nietuzinkowa i zastanawiająca. Jest to coś zupełnie innego, a dzieci lubią odmienne rzeczy oraz to jak dorośli się przed nimi wygłupiają. I taki jest zamysł autora. Myślę, że pobudzi niejedną dziecięcą wyobraźnię. Mimo swojego braku obrazków, mamy różnorodne barwy słów, które odznaczają konkretne wyrazy. Czyta się ją dosłownie w chwilę, ale to tekst dla dzieci co jest zrozumiałe, a to że brak w niej kolorowych obrazków i również mogą się niektórzy przyczepić, że marnowanie kartek na tę pozycję (dla porównania, ileż to zostało wydanych książek, które nie powinny w ogóle wyjść z drukarni?), jednak nic bardziej mylnego. Skoro jest to książka dla naszych pociech to zawsze mogą wykorzystać białe strony i ponieść się wyobraźni. 😁

Polecam niezależnie od wieku, czy mały człowiek czy już dorosły może sięgnąć po tę pozycję, ale jeśli chcesz wspólnej chwili, za...

Biała, nudna okładka. Tylko tytuł i autor. I już na wstępie dowiadujemy się, że obrazków nie będzie. I tak ma wyglądać książka dla dzieci? I co może być w niej zabawnego lub fajnego? Same słowa... Ta książka ma moc. Zawiera zasady według, których trzeba ją czytać. Nie bójcie się, to nic trudnego. Trzeba się skupić tylko na słowach. Dobra zabawa murowana.

Uwaga Dorośli! Książka ma nad nami władzę. Zmusi nas do zabawy, psikusów, i robienia głupstw.

Dzieciaki, cóż... bawcie się dobrze :)

Uwielbiam tą publikację. Zawsze mnie rozśmiesza. Świetnie nadaje się na zajęcia z przedszkolakami czy czytanie własnemu dziecku. Brak obrazków w niczym nie przeszkadza. To my głośno czytając robimy... teatr? wygłupy? Ot, po prostu spędzamy świetnie czas z dzieckiem. Wrzućmy na luz i bawmy się... słowem.

Jak to książka bez obrazków?
Co to za tytuł? Czym ma zachęcić aby ją przeczytać? Co ma takiego w sobie, że nie potrzebne jej ilustracje?
Na kim najlepiej przetestować jak nie na dziecku czy taka książka ma wogole sens.
Tak też zrobiłam, posadziłam obie i zaczęłam czytać, strona po stronie. Przewracając białe kartki z minimalną ilością tekstu.
No cóż ta książka ma coś w sobie, że chciały posłuchać tego jeszcze raz.
W tej książce nie ma bohatera, szalonych przygód, kolorowych ilustracji.
W tej książce użyta jest zabawa słowem, dźwiękiem, a przede wszystkim wyobraźnia i poczucie humoru, naśladownictwo.
Ta książka nie jest o czymś konkretnym. Nawet bym powiedziała, że jest o niczym, a rozśmiesza dzieci.
Nas nie musi, możemy tego nie rozumieć, ale dzieci najzwyczajniej dobrze się przy niej bawią i chihrają.
Z każdą stroną robi się coraz dziwniejsza.
Rodzic ma tu ogromne pole do popisu.
Najzwyczajniej i najprościej mówiąc możecie zrobić z siebie wariata czytając ją dziecku.
Pozytywnego wariata. Ogromne zaskoczenie, że tak dziwna książka zrobiła taką furorę. Nie tylko u młodszego czytelnika, ale i dużo starszego