Dokonania Stanisława Adamskiego (1875 - 1967) mogłyby zapełnić kilka wspaniałych życiorysów. Wyświęcony na księdza w 1899, podjął działalność społeczną w Poznańskiem pod zaborem pruskim w Stowarzyszeniu Polskich Robotników Katolickich, redagował tygodnik "Robotnik", założył Stowarzyszenie Kobiet Pracujących i "Gazetę dla Kobiet", redagował dwutygodnik "Ruch Chrześcijańsko-Społeczny", zakładał spółdzielnie, także kredytowe, mające skupiać rozproszone siły polskie w rolnictwie i w miastach. Był patronem Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych. Ogłosił ponad 100 publikacji o tematyce ekonomicznej i społecznej. Utworzył koncern Drukarni i Księgarni św. Wojciecha. Wszystko co robił było nastawione na uchronienie Polaków przed wynarodowieniem i owocowało integrowaniem wszystkich środowisk polskich w duchu jedności narodowej. Niemcy nazywali Adamskiego niekoronowanym królem społeczeństwa polskiego w Prusach. Od 1918 był w Poznaniu przewodniczącym Komisariatu Naczelnej Rady Ludowej i przewodniczącym Sejmu Dzielnicowego. Zabiegał o tworzenie polskich rad ludowych na śląsku, Pomorzu, na Warmii i Mazurach. W latach 1919 - 1922 był posłem na sejm, a do 1927 senatorem. Był członkiem Narodowego Stronnictwa Robotników i prezesem Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. W 1930 roku został biskupem katowickim. Usunięty ze śląska przez Niemców w latach 1941-1945 i ponownie, przez władze PRL w latach 1952-1956. Pochowany w katedrze katowickiej.