Kryzys wpisany jest w życie człowieka, także w życie księdza. Może być załamaniem chwilowym, bądź też wiązać się z zaprzeczeniem tożsamości kapłańskiej i powodować chęć rezygnacji ze stanu duchownego. Autor pisze o różnych rodzajach kryzysów psychologicznych. Szczegółowo omawia kapłańskie kryzysy: drogi, wierności powołania, celibatu i czystości, zaangażowania, jakości kapłaństwa, życia duchowego, wiary, wspólnoty, połowy życia, wypalenia i starości. Przedstawia ich przyczyny i przebieg oraz wskazuje dostępne formy pomocy. Zaznacza, że szczególnie istotną rolę w przezwyciężaniu kryzysów pełni akceptacja środowiska. Dostrzega też pozytywne strony tego rodzaju doświadczeń. Mogą one przewartościować życie, a nawet stać się szansą rozwoju.