Królewsko obdarowany

Seria królewska Emmy Chase ma coś w sobie. I nie chodzi tu tylko o atmosferę blichtru, przepychu i świata najwyższych sfer.
Chodzi też o lekkość, o pewien luz i prawdziwość z jakim autorka pisze o swoich bohaterach. Bajkową ale prawdziwość, bo jest to taka historia w jaką chciałoby się wierzyć. Wiecie, książę, koń, rycerz, zamek, miłość do grobowej deski i takie tam.

Teraz dla odmiany w końcu żadne z pary głównych bohaterów nie ma ani kropelki błękitnej krwi w żyłach. Ochroniarz i siostra księżnej, normalna dziewczyna ze Stanów.
Ale ten romans jest taki mięsisty, taki pełny, taki satysfakcjonujący!

Zaczyna się to wszystko tak, że bałam się solidnego załamania, dram i zdrad. Ha!
A potem cofamy się w czasie o pięć lat i po kolei, wraz z bohaterami zacieśniamy więzy, pogłębiamy relację. Dowiadujemy się jak do tego wszystkiego doszło. I tak właściwie to do czego konkretnie doszło.

Skoki i przeskoki w czasie.Fakt,z jednej strony to było dziwne. Raczej rzadko romans wygląda tak, że poznajemy tylko urywki na przestrzeni tych pięciu lat. Ale w tym wypadku, aby wszystko zrozumieć, aby dowiedzieć się jak głębokie i trwałe uczucie połączyło Ellie i Logana nie dało się inaczej.
Bo oni mimo, że wiedzieli, że ich uczucie jest zakazane, wiedzieli też, że są dla siebie stworzeni.
Właśnie, zakazane uczucie. Fakt, był lekki zarys mezaliansu i owocu niedozwolonego. Ale też nie było to jakoś na siłę eksponowane i przeciągane.
Było w punkt, jak...

Nie wiem czy to ze mną jest coś nie tak czy niezadowolone czytelniczki po prostu nie zostawiły swojej opinii, ale w tym romansie zdecydowanie coś nie grało.
Czy zawinił sposób przedstawienia fabuły? Być może. Cofanie się do rzeczywistości sprzed 5 lat i odsłanianie kolejnych "przejść" bohaterów było jak wycieczka według planu wydarzeń spisanego przez ucznia 4 klasy podstawówki. Równoważniki zdań odpowiadają tutaj głębi narracji, co z kolei wiąże się z licznymi wstawkami z bohaterami z poprzednich części cyklu. Ja wiem, że to rodzina, że to się przenika i naturalne są przybliżenia z życia całego klanu. Ale o rety, można to przedstawić w lepszy sposób.
I jeszcze - brak oryginalności i przewidywalność nie dziwią. Ale już brak charyzmy głównego bohatera boli. Gdzie męskość, siła, powolne odkrywanie swojej wrażliwej natury? Chciałam super ochroniarza, a nie jakiegoś bezjajecznego faceta.
Tak, tak, czepiam się, przecież to romans. Ale i tak wymagam więcej niż od Harlequina.

Książka na początku troszkę mi się ciągnęła. Ale ogólnie ok. Czyta się szybko i lekko. Idealna na rozluźnienie.