Krawcowa z Dachau

Książka ma mylący tytuł. Tytułowego Dachau nie ma tam w ogóle. Losów bohaterki, chociaż tragicznych, trudnych i naznaczonych mocno znamionami wojny ( była ona więźniarką ) nie da się porównać do warunków obozów koncentracyjnych np. Dachau. Mam wrażenie, że autorka w niepełnym wymiarze zgłębiła temat. Losy głównej bohaterki wciągają, ale jej naiwność nie pozwoliła mi jej polubić.

Po przeczytaniu "Krawcowej z Dachau" czuję niesmak i rozczarowanie.A tytuł powinien brzmieć "Przygody idiotki Ady".
Były "Przygody dobrego wojaka Szwejka" i chociaż tenże wojak do najmądrzejszych nie należał to był zabawny,rubaszny i sympatyczny a cała rzecz była komedią.
Natomiast Ada to naiwna,tępa idiotka,która drażniła mnie i w ogóle nie byłam w stanie,przejąć się jej losami.
Fabuła "Krawcowej z Dachau" napisana jest suchym,monotonnym stylem,przez co skutecznie usypia.Jest jak miarowy stukot kół pociągu - nudny i drażniący.
Całe stronice przemyśleń Ady doprowadzały mnie do furii.
Czytać o idiotce to jedno ale jeszcze zapoznawać się z jej myślami to już stanowczo za dużo.Głupota i próżność bohaterki są porażające.Podobno była wycieńczona i zagłodzona ale w chwili wyzwolenia Dachau to nie jedzenia szuka.Pierwsze co jej wpadło do głowy to pomalowanie ust czerwoną szminką!Próżność to siła napędowa podczas podejmowania przez nią decyzji.
Jedyne co się autorce udało to opisy pracy krawcowej.Wszelkie szczegóły i tricki są mi dość dobrze znane bo moja babcia była krawcową.Spodobały mi się również określenia materiałów,że jedne są leniwe inne uparte itd.

To co stworzyła pani Mary Chamberlain to brzydka kiecka,w rękach mistrzyni powstałaby olśniewająca kreacja.Szkoda zmarnowanego materiału...

Co za rozczarowanie.

Głupia bohaterka. Naiwna, pyszna, bezmyślna i próżna. Człowiek się łudził, że z czasem się zmieni, dojrzeje, nabierze powagi. A gdzieżby tam. Jako młoda dziewczyna była głupia i jako kobieta dojrzała wiekiem nie zmądrzała ani trochę. Przez całą książkę jesteśmy zmuszeni do czytania jej emocjonalnych pomyj, romansowaniu z dużo starszym dziadem niewiadomego pochodzenia, pogonią za marzeniami i ich utratą w tak głupi sposób, że głowa mała. Nie dało się tej dziewczynie współczuć, a przecież swoje również przeżyła - udało jej się uniknąć obozu koncentracyjnego, ale jakim kosztem?

I dochodzimy do największej bolączki tej książki - autorka dosłownie liznęła temat. O wojnie jest tyle co kotek napłakał, o obozie w Dachau już szczególnie. Może to ja miałam zbyt wielkie oczekiwania, ale skoro akcja działa się w okresie II wojny światowej to liczyłam na coś więcej niż dom komendanta obozu i jego właścicieli, których dobrze nie poznaliśmy. Bohaterka widziała tylko kobiety: jedna z nich była próżna, druga tłusta, głupia oraz śmierdząca fleja. O ich mężach nie wiemy kompletnie nic.

Jedyne co było w tej książce dobre to zakończenie. Cóż, bezmyślne decyzje napędzane próżnością przyczyniły się do tego, że przygoda bohaterki tak się właśnie skończyła. Odnoszę wrażenie, że autorka specjalnie stworzyła taką głupiutką dziewczynę, by nie musiała się zbytnio wysilać w kwestii fabuły i mogła sobie popłynąć w swoich fantazjach zwalając absurdalne decyzje...