Kowbojki

Książkę mam w domu od bardzo dawna, ale nigdy nie było mi z nią po drodze. Wcale nie ukrywam, że pewnie przez Północ, która mnie nie porwała i jakoś ciężko mi było się z nią zżyć. Kolejne trzy kobiety w jednym worku trochę mnie przystopowały. Ale jak trzeba to trzeba.
Trzy kobiety, trzy historie, co najmniej trzy tragedie.
Freddy, uciekinierka z domu, aktorka, lubująca się w mężczyznach spod ciemnej gwiazdy, bez środków do życia.
Aleks, uciekinierka z domu, wdowa, poruszająca się na wózku inwalidzkim po tragicznym wypadku w którym jej mąż stracił życie, a ona nogę, bez środków do życia.
Les, najmłodsza, przy ojcu i jego najnowszej żonie o bardzo niechwalebnej przeszłości, zaręczona z mężczyzną lubiącym odreagowywać emocje i wymuszać posłuszeństwo przy pomocy pięści, bez środków do życia.
Mogą zdobyć wiele pod warunkiem doprowadzenia 2000 sztuk bydła do Kansas.
Niewykonalne? Niewykonalne, ale i tak wszystko skończy się dobrze.
Kobiety zdobędą odwagę, męstwo, przekonanie o własnej sile, pewność siebie i samozadowolenie. Nauczą się pracować jak najdzielniejsi kowboje, śpiewać śpiącym krowom, palić pod kotłem krowim łajnem. Poznają ból fizyczny i strach. Wstaną silne, dzięki sobie samym, ale i odkrytej miłości. Nie tylko do trzech mężczyzn, ale i do sióstr. Nauczą się ufać, dziękować i troszczyć. Znajdą w sobie siłę na krok na sztucznej nodze, patrzenie na śmierć oprawcy i rezygnację z teatru w wielkim mieście. Poturbowane, poranione, pełne bólu, ale i...