Opinia na temat książki Kordian

Nie ma co się tak pastwić nad biednym Kordianem z dwóch najważniejszych powodów.
Po pierwsze jest to bohater stricte romantyczny, dlatego też może niekiedy denerwować jego postępowanie, rozterki jakie nim targają, nieszczęśliwa miłość do Laury oraz fakt, że nie może znaleźć swojego miejsca na tym łez padole.
Po drugie jest to dzieło naszego wielkiego wieszcza Juliusza Słowackiego, pisane w tajemnicy na obczyźnie, dokładniej w Genewie.

Kordian to trudny dramat, chyba nawet cięższy niż Dziady Adama Mickiewicza.
Czytający laik nie połapie się nawet o co w tym dokładnie chodzi bo nie jest to wprost napisane.
Postać Kordiana jest bardzo złożona i niejednoznaczna, najpierw chce zabić cara a potem się z tego wycofuje, przestraszony i wewnętrznie zgaszony.
Prawdopodobnie Słowacki chciał w ten sposób przekazać ludziom, że tylko poprzez bezwzględne poświęcenie możemy odzyskać niepodległość.
Poświęcenie i walka czyli winkelriedyzm, nurt który pojawia się w romantyzmie i opisuje nic innego jak poświęcenie się jednostki w imię jakiejś ważnej sprawy.

Niestety przesłanie Słowackiego niestety nie dotarło do Polaków, albo nie zrozumieli go oni, ponieważ Polska odzyskała niepodległość dopiero w 1918 roku zaś Kordian wydany został 84 lata wcześniej w Paryżu w roku 1834 i w dodatku początkowo anonimowo.