Koniec samotności

To jedna z tych książek, które we mnie zostają na dłużej. I nawet jeśli miną lata, nawet jeśli treść zaginie w mojej pamięci, to pozostaną emocje i uczucia.
Rzeczywiście określenie „przyjemność” czytania tej historii dziwnie nie pasuje do niej, choć od książki ciężko się odkleić, a pozbyć wracania do niej pamięcią, jeszcze trudniej. Coś porusza w nas historia trójki osieroconych dzieci, które trafiają do sierocińca. W różnym wieku, a więc przebywają w różnych miejscach. Starają się poradzić sobie z niespodziewaną śmiercią ukochanych rodziców, rozłąką z kochanym rodzeństwem i sobą samym w nowym świecie, co być może okazuje się najtrudniejsze. Rany jakie zadało im życie i ludzie wokół, a także oni sami, sprawiają, że ciężko wpisać ich w kategorię „normalności”. Są samotnikami, chowającymi się za narkotykami i seksem, monitorem komputera i czarnym skórzanym płaszczem czy za obiektywem aparatu, kilku skleconymi w zdania opowiadaniach czy przyjaźni z dziewczynką, która usiadła obok w szkolnej ławce. Każde z nich „urządza” sobie życie na swój sposób. Rozstają się jako rodzeństwo, uciekają od siebie, psują co jest do zepsucia pogrążając się w braku sensu i ciągłym jego poszukiwaniu.
Do czasu kiedy coś tam znajdują. Coś czego mogą się chwycić z nadzieją na zachowanie choćby odrobinę większej stabilności. Dla jednego jest to kobieta, może niekochana miłością wielką, namiętną, ale zapewniająca poczucie bezpieczeństwa, dla drugiego spotkanie z koleżanką ze szkolnej ławki, jak s...

Benedict Wells, to młody pisarz, którego książki z miejsca znalazły się na różnych listach popularności. Zdobył również mnóstwo nagród, a jego powieści zostały nawet sfilmowane. W swoich dziełach opisuje najczęściej trudne relacje, nieszczęśliwe miłości, tragiczne następstwa jakichś działań, traumatyczne przeżycia i tym podobne.
Ale przede wszystkim stara się oddać nieraz bardzo złożoną psychikę swoich bohaterów i ich działania.

Nie inaczej jest w powieści"Koniec samotności". Jules, najmłodszy z rodzeństwa, to przebojowy nastolatek bardzo pewny siebie i lubiany przez rówieśników. Wszystko się zmienia, gdy wypadku giną rodzice trójki dzieci. Wszyscy trafiają do tego samego domu dziecka, jednak Jules, z wesołego chłopaka zmienia się w odludka, który nie utrzymuje kontaktu praktycznie z nikim, a jedyną jego przyjaciółką, jest tak samo wyobcowana Alva. Traumatyczne przeżycia towarzyszą mu przez całe życie. Już dorosły mężczyzna ponownie spotyka Alvę. Między nimi zaczyna się coś rodzić ... Tyle fabuła.

Pisarz niezwykle lekko opisuje nawet najcięższe doświadczenia. Przecież śmierć rodziców, to największe nieszczęście dla dzieci. Mimo to autor ujął to tak, jakby był to jedynie nic nieznaczący szczegół w życiorysie. Bohaterowie za to oddani zostali mistrzowsko. I Jules ze swoją przemianą z wesołego nastolatka, w pełnego wewnętrznego smutku człowieka. I Alva ze swoją manią ukrywania wszystkiego, przed wszystkimi. Ich otwarcie na siebie i w końcu na świat, również...