Konferencja Grupy Rodzinnej w teorii i praktyce pracy socjalnej z rodziną

Książka Jarosława Przeperskiego pt. "Konferencja Grupy Rodzinnej w teorii i praktyce pracy socjalnej z rodziną" ukazała się w liczącej już trzydzieści pozycji serii wydawniczej "Problemy pracy socjalnej". Przynosi opis oryginalnej metody pracy z rodziną i, jak podkreśla to w recenzji wydawniczej dr hab. Izabela Krasiejko, jest ona "pierwszą w Polsce monografią na temat Konferencji Grupy Rodzinnej. Może być przy tym kolejną wskazówką dla reformowania aktualnego, cały czas niedoskonałego systemu wsparcia rodziny, pokazując efektywność pracy w oparciu o zasoby rodziny oraz współdziałanie rodziny i profesjonalistów, a także o współpracę, a najlepiej partnerstwo międzysektorowe. Monografia ma duże znaczenie dla budowania profesjonalnej wiedzy, rozwiązań praktycznych w pracy socjalno-wychowawczej z rodziną oraz badań jej efektywności. Zaproponowany przez Autora model badania efektów KGR w trzech zakresach: oddziaływanie, produkty i rezultaty może być zastosowany także w innych obszarach badań nad pracą socjalną i edukacją". Warto też odnotować, że prezentowana monografia jest rezultatem nie tylko studiów teoretycznych, ale także wieloletniej aktywności praktycznej Jarosława Przeperskiego, koncentrującej się na wspieraniu rodzin. Autor jest bowiem uznanym propagatorem metody Konferencji Grupy Rodzinnej. Ma to niewątpliwie duże znaczenie dla oceny kompetencji merytorycznych Autora, co jest tym bardziej ważne, że metoda KGR dopiero toruje drogę do uzyskania statusu szerzej wykorzystywanej w praktyce metody pracy socjalnej z rodziną. Wszystko to sprawia, że - na co wskazuje drugi z recenzentów dr Jan A. Malinowski - "przedstawiona w pracy problematyka Konferencji Grupy Rodzinnej jest interesująca tak dla teoretyków pracy socjalnej, jak i praktyków angażujących się w działania wspierające rodzinę borykającą się z różnorodnymi problemami. Warto wykorzystać ją także w procesie kształcenia studentów przygotowujących się do pracy socjalnej oraz pracowników socjalnych podnoszących swoje kwalifikacje w różnych formach edukacji formalnej (studia podyplomowe, kursy kwalifikacyjne itp.). Rekomendacja ta jest tym bardziej uzasadniona, że Autor przybliżył metodę KGR zarówno w wymiarze ogólnym (geneza, jej rozwój w świecie), jak i - co szczególnie warto podkreślić - w złożonych uwarunkowaniach systemu pomocy społecznej w naszym kraju".