Obszerny komentarz do nowej ustawy o służbie cywilnej, która została uchwalona 18 grudnia 1998 r., a obowiązuje od 1 lipca 1999 r. Ustawa ta jest rodzajem swoistej ordynacji urzędników zatrudnionych w urzędach administracji państwowej, określanych mianem korpusu służby cywilnej. Ustawodawca nawiązuje tu do znanej - mającej długą tradycję i szerokie zastosowanie - konstrukcji prawnej instytucji określanej mianem służby państwowej, służby publicznej czy służby cywilnej. Powstanie i ukształtowanie się służby państwowej jest ściśle związane z koniecznością zapewnienia kadr pracowniczych dla aparatu państwowego, a zwłaszcza administracji państwowej, które w sposób zawodowy, kompetentny, zdyscyplinowany oraz lojalny realizowałyby zadania państwa i wykonywałyby kompetencje jego organów, w tym także kompetencje o charakterze władczym, będące fragmentem imperium państwowego. Szczególny rodzaj wykonywanych zadań i wysokie wymagania stawiane członkom korpusu służby cywilnej spowodowały, że konieczne było odrębne uregulowanie organizacji i funkcjonowania tej służby, a w szczególności zasad naboru do niej oraz nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy. Autorzy - profesorowie prawa Uniwersytetu Warszawskiego - wyczerpująco omawiają te zagadnienia. Komentarz prezentuje wysoki poziom merytoryczny. Powinien zainteresować nie tylko urzędy państwowe, będące pracodawcami, ale także urzędników i pracowników służby cywilnej oraz słuchaczy Krajowej Szkoły Administracji Publicznej.