Cytaty z książki "Kobiety w Biblii. Stary testament"

“Gdy kobiety stają się ofiarami przemocy, pozostają nieme i bierne. Nie poznajemy wypowiadanych przez nie słów, krzyków ani stosowanych sposobów obrony i radzenia sobie w tych trudnych sytuacjach.”

“W odniesieniu do kobiet wizja ta ma wymowę podwójną. Z jednej strony, nasuwa myśl o utożsamieniu kobiety z grzechem i bezbożnością, której – jak wskazuje historia egzegezy – nie potrafił się oprzeć wielu interpretatorów tego tekstu. Z drugiej strony, to właśnie kobiety, uskrzydlone kobiety oddalają zagrożenie, przedstawione w symbolu kobiety w efie, przenosząc ją do Babilonu.”

“Stereotypy związane z płcią okazują swoją dychotomię również, gdy odniesione zostają do Boga: Jahwe w obrazie matki nigdy nie stosuje przemocy, czyni to jednak – przedstawiany w obrazie mężczyzny.”

“Anna ukazana zostaje w trzech rolach – jako żona, wymieniana zgodnie z ówczesnym zwyczajem jako własność męża, jako kobieta swą pracą utrzymująca całą rodzinę oraz jako matka z utęsknieniem wyglądająca powrotu dziecka. Ta druga – dziś, wydawałoby się, zwyczajna – wzmianka czyni ją wyjątkową pośród kobiet Biblii.”

“Ślub to obietnica oddania Bogu jakiejś rzeczy lub osoby. Księga Kapłańska wyznacza wysokość opłat składanych w świątyni przy wykupieniu ze ślubu wobec Jahwe. (…) Kobieta powinna płacić zazwyczaj połowę tego, co mężczyzna w jej wieku. To wyraźne świadectwo uznawania kobiety za mniej warte niż mężczyzn.”

“Te działania, które wcześniejsze Księgi przypisywały Bogu, tu ukazane są jako dzieła Mądrości. Jednocześnie pojawiają się w Księdze Mądrości fragmenty opisujące relację Boga i Mądrości jak relację oblubieńczą.”

“Ale obraz kobiety w Księdze Pieśni nad pieśniami wykracza daleko poza sławiony ideał piękna. Kobieta ukazana zostaje jako strona aktywna, podejmująca inicjatywę, jako kierująca swoim życiem i miłością.”

“Nadzieja i odwaga są konieczne nam, gdy opuszczamy „dom niewoli” – jakkolwiek byśmy go doświadczali i rozumieli. Ta odwaga i nadzieja na przyszłość są nam potrzebne, bo choć w„domu niewoli” wiele wycierpieliśmy, to przecież to był nasz „dom”. Spędzaliśmy w nim może całe dotychczasowe życie, może dużą jego część. Oswoiliśmy się z nim, przyzwyczailiśmy do takiego sposobu życia. Opuszczając ten „dom”, ruszamy w niewiadomą, nieznaną,obcą przyszłość. Z nadzieją na odnalezienie swojej ziemi obiecanej.”