Opinia na temat książki Kobieta, która kochała legwana

Jeśli potrzebujecie powodu do uśmiechu, to najlepiej sprawdzi się kolejny odcinek serialu kryminalnego z niepowtarzalną Home Disaster Manager, czyli Lucją Słotką.

Tym razem wraz ze zleceniem od Wieśki Orzeł wkraczamy w świat disco-polo. Świat koncertowego chaosu, absurdalnych zachcianek i nadskakujących gwieździe, choć czasem już zmęczonych jej zmiennymi nastrojami, członków rodziny i współpracowników.

"Czuję w brzuchu bzyyy, a przede mną tyyy"

Czy te słowa mogły przyjść do głowy Lucji, gdy w drodze na kolejny koncert wraz z całą ekipą natykają się na aspiranta Koniecznego i jego podkomendnego Władka? Wszak dotychczas ich przybycie zwiastowało pojawienie się denata. Kto tym razem pożegna się ze światem nieświadomie delektując się zatrutą herbatą? I co z tym wszystkim ma wspólnego zbyt szybko rosnący legwan, pupilek gwiazdy?

W ptaszyńcu podejrzanych Lucja czuje się jak ryba w wodzie lub może bardziej ptak w przestworzach. Czapla, Sroka, Szczygieł, Jastrzębska, Gołębiewski, Papuziński… Kto z nich okaże się mordercą i dlaczego?

Muszę przyznać, że kolejny raz przy przygodach Lucji miałam ubaw po pachy. I choć kolejne odcinki zdają się kręcić wokół podobnego schematu to zawsze jest lekko, zabawnie i uśmiech sam pojawia się na twarzy, a o to przecież chodzi. Przyznam się Wam, że przeczytałam już kolejny odcinek „Wróżkę, która widziała za dużo” i wyłamuje się nieco z dotychczasowego schematu, ale o tym opowiem w kolejnej opinii.