Tezę wyjściową książki stanowi przekonanie, że głównym problemem tzw. nowej ewangelizacji nie jest ani niewłaściwa metoda, ani ubogie i tradycyjne środki, ani nawet brak zapału u ludzi za nią odpowiedzialnych, lecz niedostateczne zrozumienie i wyrażenie podstawowej treści Dobrej Nowiny w języku konkretnych ludzkich doświadczeń. Adresatami tej pozycji są wszyscy zainteresowani dziełem ewangelizacji w jej nieodzownej nowości, a zwłaszcza prezbiterzy oraz świeccy katecheci i katechiści, którym może ona służyć pomocą w głoszeniu Dobrej Nowiny oraz stanowić impuls do osobistej refleksji.