Opinia na temat książki Kątnik

"... wszystkim rządzi czas i przypadek".

Kluczem do poznania człowieka jest jego przeszłość. I ja ją tutaj poznawałem.

Misza. Mirosław Jacoń. Koszmar z życia Heinricha. Autor przedstawiał mi tego człowieka w rozdziałach ukazujących historię jego życia od najmłodszych lat aż do dzisiaj. W ten sposób przedstawił mi drogę jaką Misza przebył i co się w jego życiu wydarzyło, że stał się takim człowiekiem – potworem w człowieczej skórze.

Druga perspektywa to czas dzisiejszy. Ktoś ustawia na półce w sklepie słoiczki z musem dla dzieci, w których jest rtęć. Do Komendy Policji trafia zdeformowany pocisk. Te zdarzenia przywołują masę pytań, na które próbuje znaleźć odpowiedź zespół, w skład którego wchodzi m.in. Vogel.

Przeczuwałem, że te dwie perspektywy kiedyś się połączą, to było nieuniknione. Nigdy jednak w mojej głowie nie pojawiła się myśl, że to może scalić się w jedno właśnie w taki sposób w jaki napisał to autor. Szok i niedowierzanie.

Oblizałem zeschnięte z emocji usta, wyrównałem oddech i... ponownie zanurzyłem się w lekturze tej opowieści.

Porównanie Miszy do kropelki ze szkła, w której w środku skumulowana jest energia, było dla mnie fenomenalnym pisarskim zagraniem. Rozpisanie toku myślenia Vogela potwierdziło tylko profesjonalizm autora.

"Czasem, żeby żyć, trzeba odciąć swoje korzenie, wyrwać je z ziemi, żeby nie został w niej nawet jeden pęd".

Przeszedłem przez życie. Życie Miszy. Ta wędrówka wiele mnie nauczyła. Doświadczenie jej otworzyło mi oczy - na mnie, na drugiego człowieka, na otaczający mnie świat...

„Kątnik” to świetne zakończenie serii. Chociaż zostałem z pytaniami w głowie to uważam, że coś się skończyło.