Katarzyna Medycejska nie cieszy się dobrą opinią. Podstępność i dwulicowość miały charakteryzować politykę tej Florentynki, której jakoby nie były wstrętne ani trucizna, ani zabójstwo. Odziana na czarno wdowa, dominująca nad swymi synami i manipulująca nimi, odpowiedzialna za zbrodnie nocy świętego Bartłomieja, uznawana jest za najbardziej złowrogą francuską królową.
Jean-Francois Solnon przeciwstawia się w swej książce tej czarnej legendzie. Maluje interesujący portret odważnej kobiety, której największą pasją była władza - sprawowała ją przez trzydzieści lat pośród zamętu wojen domowych. Starała się zachować jedność i autorytet królestwa mimo podziałów religijnych. Autor, nie ukrywając słabości i błędów Katarzyny, rysuje wizerunek prawdziwej kobiety renesansu, uparcie dążącej do celu w tamtym naznaczonym krwią i złotem stuleciu.