Starożytna Sycylia pozostaje często na marginesie zainteresowań badaczy, zaś jej dzieje przed podbojem rzymskim kojarzą się na ogół z epizodami mocno związanymi z wydarzeniami w Grecji właściwej, takimi jak wojny perskie czy wojna peloponeska. Tymczasem w całym okresie od połowy VI do połowy III w. p.n.e. można obserwować ścieranie się na wyspie różnych kultur i stref wpływów pomiędzy Grekami , Fenicjanami i ludami autochtonicznymi. Poważna rolę w tych zmaganiach odgrywała Kartagina, która otoczyła opieką ośrodki fenickie na wyspie. Niniejsza praca jest próbą całościowego ujęcia polityki Kartagińczyków wobec Sycylii.