Kantor. Nie/Obecność

Nagroda Główna Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych za najlepszą publikację książkową z zakresu wiedzy o dramacie, teatrze i widowiskach za 2019 rok.

Książka Katarzyny Fazan to ważne osiągnięcie w dziedzinie badań nad twórczością Tadeusza Kantora. Publikacja tomu wydaje się niezwykle aktualna, zważywszy na zbliżającą się w grudniu 2020 roku 30. rocznicę śmierci artysty. Praca ta nie tylko stanowi podsumowanie dorobku autorki, która od wielu lat zajmuje się dziełem Kantora, ale także otwiera pole nowych odczytań jego sztuki, próbuje pokazać odmienne sposoby jej recepcji i zwrócić uwagę na jej radykalne znaczenia. Proponowany sposób interpretowania dzieł artysty, a także zasugerowany performatywny wymiar jego praktyk wskazuje na inne przestrzenie obecności teatralnego i plastycznego dorobku Kantora. Trzy części pracy – „Manifestacje”, „Konfrontacje”, „Ślady” – wyznaczają zarys nowej topografii możliwego ulokowania jego twórczości. […] To projekt o niezrównanej skali, imponujący zarówno pod względem wartości historiograficznej, jak i krytycznej przenikliwości, precyzji myślenia i twórczego podejścia do przedmiotu badań.
Z recenzji prof. Michała Kobiałki, University of Minnesota

Tom Kantor. Nie/Obecność zogniskowany jest wokół osobowości artystycznej Tadeusza Kantora, jego twórczości, obecnych w niej przekształceń i nawrotów, zmieniających się technik plastycznych i projektów teatralnych; jest to studium miejsc ważnych dla biografii artysty i archiwów jego pamięci, analiza pozostawionych, albo śladowych, albo restytuowanych, albo wreszcie konstruowanych przez nieobecność, znaków jego obecności i dynamicznego dzieła. […] Autorka przeprowadza czytelnika przez kolejne „stacje” artystycznej, intelektualnej i emocjonalnej podróży Kantora – artysty obecnego i nieobecnego, tworzącego, a zarazem będącego obiektem przetwarzania w sztuce. Z tego właśnie powodu książka niniejsza jest także wspaniałą podróżą – peregrynacją przez sztukę współczesną: malarstwo i instalacje, performans i przedstawienia teatralne, zwłaszcza przez scenografię i obiekty eksponowane jako osobne dzieła sztuki. Jest to książka nie tylko o Kantorze, ale i o sztuce współczesnej, także o sztuce czasów, w których żyjemy.
Z recenzji prof. Włodzimierza Szturca, Uniwersytet Jagielloński