Bohaterem monografii jest Juliusz Zarębski (1854-1885) - utalentowany i oryginalny kompozytor doby pochopinowskiej, którego twórczość nawiązywała do nowatorskich tendencji stylistycznych i estetycznych. To pierwsza tak szczegółowa i gruntowna analiza artystycznej spuścizny i biografii twórcy, oparta na dogłębnych badaniach źródłowych. Monografia została wydana w 150. rocznicę urodzin kompozytora.