Jeźdźcy apokalipsy cz.I

Jeźdźcy Apokalipsy – trzytomowy cykl powieści historycznej napisanej przez polskiego pisarza Kazimierza Korkozowicza. Akcja powieści rozgrywa się w XVII wieku (1604-1615). Miejscem akcji są tereny ówczesnej Rzeczypospolitej oraz Państwa Moskiewskiego podczas dymitriad i wojny polsko-szwedzkiej o Inflanty. Tytułowi jeźdźcy to lisowczycy, których formacje utworzył główny bohater utworu Aleksander Lisowski. Autor na podstawie wiarygodnych źródeł historycznych ukazuje działania polskich żołnierzy na terenach Rosji w okresie panującej tam Wielkiej Smuty oraz szczytu potęgi militarnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, której wojska jako pierwsze z dwóch armii europejskich (drugą były dopiero wojska Napoleona) zdobyły i podporządkowały sobie na dłuższy czas Moskwę. Akcja pierwszego tomu rozpoczyna się w Polsce, gdzie pojawia się osobnik podający się za cudownie uratowanego syna Iwana Groźnego o imieniu Dymitr. Wydarzenie to zaciekawia polską magnaterię, która zamierza wesprzeć zbrojnie Samozwańca w wyprawie na Moskwę. Król Zygmunt III Waza postanawia oficjalnie stanąć po stronie wyprawy, widząc w tym korzyści dla siebie i Polski. (źródło Wikipedia)