Opinia na temat książki Jeśli to jest kobieta

Marie miała to nieszczęście, że urodziła się zielonooką blondynką w Iraku. Do tego w chrześcijańskiej rodzinie. I to wystarczyło, by została uwięziona przez dżihadystów jako niewolnica seksualna. Gwałcona, bita i głodzona przez dwa lata, odsprzedawana kolejnym zwyrodnialcom. I wszystko zgodnie z prawem Państwa Islamskiego i oficjalnym „podręcznikiem niewolnicy seksualnej”.

Brzmi irracjonalnie? Jednak nie jest to fikcja literacka, czy historia, która zdarzyła się przed wiekami, a prawdziwa tragedia kobiety uprowadzonej w 2014 roku. Kobiety, której tragedia po uwolnieniu trwa nadal. Rodzina się jej wyrzeka, bo łatwiej byłoby, gdyby umarła. Woleliby pielęgnować pamięć o zmarłej męczennicy niż nienawidzić ocalałą. Żywa jest wstydliwym sekretem, przypominającym o tym co spotkało wiele irackich kobiet. Widząc pokiereszowaną na duszy i ciele kobietę nie mogą udawać, że to się nie działo. Prócz piętna "splugawionej" pozostaje nieodłączny strach, że dżihadyści znowu ja dopadną.

Szokującą historię Marie przedstawia dwoje autorów – Sara Daniel francuska reporterka specjalizująca się w tematyce Bliskiego Wschodu i Benoit Kanabus, doktor filozofii i profesor, jednak styl, w jakim to czynią pozostawia sporo do życzenia. Filozoficzne przemyślenia, czy zupełnie wyrwane z kontekstu odniesienia do Auschwitz nic nie wnoszą, a rozmywają opowieść, na której powinna być skupiona uwaga czytelnika. Która powinna zostać potraktowana, w moim odczuciu, z większą wnikliwością i empatią.

Jednakże o piekle, jakie kobietom są w stanie zgotować mężczyźni korzystający z ustanowionych przez siebie, w celu zaspokojenia własnych potrzeb, praw, odbierających kobietom godność i sprowadzających je do roli inwentarza trzeba mówić głośno. Bo to zwykle one są niemymi ofiarami wszelkich konfliktów zbrojnych bez względu na to, czy rozgrywanych z pobudek religijnych, czy politycznych.